Chaos ofte verwerden clomp

[p. 134]

[HEndrickje Lief, die ick wel eer beminde]

Voyse: Hoe is den hemel dus genegen,

HEndrickje Lief, die ick wel eer beminde,
En zwoer u trouw met mijne eygen handt:
Ey! heugt u niet dat ghy u gingt verbinden
Dat ghy sout mee gaen na mijn Vaders-landt?

Rouwt u 't belooven?

Isser yets mis-seyt

Komt my verdooven,

Keert u soetigheydt

In ontrouw lieve Meyt.

2 En kan u hert soo wispeltuerigh wesen
Gelyck een buy, of eenen lichten Windt;
Of ist, om datmen weynigh hout gepresen
Eenen Soldaet? die nochtans trouwheyt mint,

[p. 135]

 

Soo schenckt u kusjes

 

Aen een Zee gesel,

 

Of boet u lusjes

 

Met een Lant-Cornel:

 

Soo u goet dunckt, seer wel.

 

 

 

3 Maer siet dan toe o licht-geloovigh Meysje

 

Ghy sijt soo trots, maer u naeckt groot verdriet;

 

Sy doen 't alleen om u soet poesel vleysje

 

Maer om u eeren-krans en doen sy 't niet,

 

Want al haer smeecken

 

En haer vleyery

 

Sijn loose trecken,

 

Maer beklaeght u vry

 

Dat ghy niet gaet met my.

 

 

 

4 U geel wit Haer, en blauwe Venuis Oogen

 

En u snee-witte Borsjes appel-ront

[p. 136]

 

Die hebben my (door liefden) soo bedroogen

 

Aal ick u kusten voor u roode Mont,

 

Maer ghy verbreyde

 

Dit een Duyvels-Moer,

 

Die u doen seyde

 

En u haest beswoer

 

Dat ghy niet met my voer.

 

 

 

5 Noch seyd' de Col: ghy sout een Coopman krijgen,

 

Maer door u liefde haestigh van my vloot,

 

Ghy gaf den Secretaris soete Vijgen,

 

Maer nu verlaet hy oock in den noot:

 

Soo sullen noch and'ren

 

Die u liefstens zijn

 

Wel haest verand'ren,

 

Maer denckt eens om mijn

 

Als ick ben veer van dijn.