Chaos ofte verwerden clomp

[TReurt nu mijn herders-Fluyt]

Voyse: Phillis de soete meyt,

TReurt nu mijn herders-Fluyt
en maeckt een droef gheluyt,
Nu ick mijn waerde Bruydt
En lief moet derven,
En galmt met naer gheschal,
Dat Bergen, Bos en Dal,
Ja vliet, en Water-val
Beweent mijn sterven,
Want al mijn Vee
Doolt uyt den Lande,

[p. 105]

 

En weyt aen Zee

 

Op drooge Strande.

 

 

 

2 Schreyt oogen om dien dagh

 

Dat ghy met bly op-slagh

 

Eerst op Phillis sagh

 

Met lieflijck loncken;

 

Want doen wiert ick gewont

 

Door hare vlechjens blont,

 

Want hare roode mondt

 

Ontstack veel voncken,

 

Die 't herte mijn

 

Deed vlammigh blaken,

 

En groote pijn

 

Mijn zieltjen braken.

 

 

 

3 Vaert wel mijn Paragon,

 

Maer denckt eens om de Bron

[p. 106]

 

Alwaer u Coridon

 

Om Helsent kusten,

 

Doen ick door soet gewoel

 

Uw's Borsjes sacht gewoel,

 

Aen 't ruysent Beeckje koel

 

Ontstack met lusten;

 

Doen ghy de vloedt

 

Mijns Lippen pluckte

 

En ick soo soet

 

U montje druckte.

 

 

 

4 Ey luystert soete Meyt

 

Hoort hoe u Herder vleyt,

 

Hoe dat u lievert schreyt

 

Om dat ghy vliedet,

 

Vliet niet, of vlucht na my,

 

Rust niet, dan aen mijn zy:

[p. 107]

 

Op dat u Ooghjens bly

 

Mijn blyheyt biedet.

 

Ach! dat u hert

 

Tot my-waerts wende,

 

Soo sou mijn smert

 

Haest sijn ten ende.

 

 

 

5 Ja al de Hemel-Goon

 

Die dansten in haer Throon

 

Soo ghy (o schoonste schoon)

 

U jonst liet dalen;

 

Ja 't kleene poesel Wicht

 

Dat sou sijn Toortsens licht

 

Sijn Vleugeltjes en schicht

 

Van boven halen,

 

En met een lach

 

Tot Huys-raet schencken:

[p. 108]

 

Om dat hy sagh

 

U mijn gedencken.