Chaos ofte verwerden clomp

Schim-verschijningh;

[p. 93]

Van d'herder Kloris. Stemme: Het daget uyt den oosten,

VLucht nu o Lerinde
En schuylt u onder 't Clim:
Ick ben die u eer minde:
Maer wee! nu sal mijn schim
Om u gestadigh waren,
En beswaren.

Ick ben de Geest van Cloris,
Die u sijn liefde boodt:
Maer ghy o Theodoris
U lieve Lipjes root:
Doen deed de spijt my sterven,

[p. 94]

 

En bederven.

 

 

 

Ick voer een Toorts met vlammen,

 

In plaets van Herders-stock:

 

En swart-gehaerde Rammen

 

Voor 't wit onnoosel Vlock,

 

Die ick 'snachts na der Heyde

 

Droevigh weyde.

 

 

 

Haer Schaeps-koy is benevelt,

 

Bewolckt van stanck, en damp,

 

Soo datmen 't bruyn-gegevelt

 

Niet siet, of dat de Lamp

 

Van Stygiam doet flick'ren,

 

't Vonckigh blick'ren.

 

 

 

Oock heb mijn bedieningh

 

In 't akelige nest,

 

Door Proserpijns versieningh

[p. 95]

 

Kreegh ick een van de best,

 

Waet Venus had (door reden)

 

't Haer gebeden:

 

 

 

Dat's, dat ick aen de Stranden

 

Van d'Oceaensche kant,

 

Wanneer de Kollen branden,

 

Moet graven 't groene zant:

 

Wanneerse om haer Kuylen

 

Loopen huylen.

 

 

 

Oock als helder glimmen

 

Van Phoeby u bestraelt,

 

En flickert op de kimmen

 

Als al 't gespoock neer-daelt:

 

Om knielen voor den Koningh

 

Van haer woningh.

 

 

 

Dan kom ick driemael sweven

[p. 96]

 

Om mijn Ys-koude romp,

 

't welck dan noch schijnt te leven:

 

Maer laes! een aerden clomp,

 

Waer aen veel duysent wormen

 

Vreeslijck stormen.

 

 

 

Daer leyt het rif omvlochten

 

Met Myrrth' en geur'ge blaen,

 

Maer doen men 't Graf waer brochte

 

Doen biggelden 't getraen

 

Langs vele Nimphjes Wangen,

 

Bleeck bevangen.

 

 

 

Lerinde magh wel beven,

 

Haer laetste uer genaeckt:

 

Staet af van 't jonge leven

 

Want Atrops Fackel blaeckt,

 

Haer Seyssen komt u schenden

[p. 97]

 

Om te enden.

 

 

 

U Trony net besneden

 

U roode Kaeckjes schoon,

 

Die sullen haest bekleeden

 

Een tack aen Plutoos Croon:

 

Tot wraeck, o Herderinne,

 

Van u minne.

 

 

 

Mijn tijt vereyscht te dalen,

 

Moord'resse voort aen 't vlien.

 

Ick kan de held're stralen

 

Niet meer in d'oogen sien:

 

Want my heeft nu begeven

 

't Soete leven.