Prutske's vertelselboek

[p. t.o. 53]

[p. 53]

Van 't Visschertje in de Roode Zee

DAAR was ne keer een mannetje en een wijvetje en ze weunden te gare in een konijnekot. En dat mannetje ging alle dagen visschen naar de zee.

Zoo, een keer dat 't zijn netje optrok, zat er een vischje in, en lijk of hij het te wege was in zijn mande te smijten, dat vischje begost te spreken en 't zei:

- Och laat mij toch leven en smijt mij in de zee; wat kan ik u al vele baten? 'k En ben geen oprechte visch, maar een verwenschte prins, en als ge mij laat leven, ge moet maar bij de zee komen roepen, 'k zal u al geven wat ge vraagt.

Zoo, 't manneke smeet dat aardig vischje weer in de zee, en als 't thuiskwam 't vertelde zijn avonture aan zijn vrouwtje.

En dat vrouwtje zei:

[p. 54]

- Gij 'n dwaze vent, we weunen hier in een konijnekot, dat en is toch niet voor mijn plezier, hadt ge nu ne keer gevraagd aan dat vischje: een schoon huis om in te weunen!

Zoo, 't mannetje pakte zijn netje op zijn schouder, en als 't aan de Roode Zee kwam, het riep:

- Vischje, vischje in de Roode Zee.

- Wa-blief-je menheere van Tintelentee?

- Me vrouwtje is zoo een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is uw vrouwtje's willetje?

- 't Zou geern een schoon huis hebben om in te weunen.

- Ga naar huis, en 't zal u geworden, zei 't vischje.

Zoo, dat mannetje ging naar zijn huis, en er stond daar een huis gelijk een paleis, en ze vrouwtje stond aan de deure.

- Hewel, is dat nu geen schoon huis?

- Ba-ja, zei 't vrouwtje, maar wat zijn we met dat huis? W'en hebben geen meubels. Loop vraag ne keer om meubels.

Zoo, 't mannetje wachtte tot 's anderen daags, 't nam zijn netje op zijn schouder, en ging weerom gaan visschen. En als 't aan de Roode Zee kwam, het riep:

- Visseltje, visseltje in de Roode Zee.

[p. 55]

- Wa-blief-je, menheere van Tintelentee?

- Me vrouwtje is zoo een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is je vrouwtje's willetje?

- 't Zou geern schoone meubels hebben in zijn huis.

- Ga naar huis, 't zal u geworden, zei 't visseltje.

Als 't mannetje thuiskwam, het huis stond vol schoone meubels en schilderijen en gerief.

- Dat is al wel, zei het wijvetje, maar w'n hebben nog geen kleeren en geen lijnwaad.

Zoo, 't mannetje trok 's anderen daags weeral op met zijn netje op den schouder naar de zee, en 't riep:

- Visseltje, visseltje uit de Roode Zee.

- Wa-blief-je, menheere van Tintelentee?

- Mijn vrouwtje is zulk een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is uw vrouwtje's willetje?

- 't Zou geern kleeren en lijnwaad hebben.

- Ga naar huis, 't zal u geworden.

Als 't mannetje aan zijn huis kwam, hij zag zijn vrouwtje geheel in de zijde gekleed

[p. 56]

staan, en hij vond even schoone kleeren voor hem.

- Dat is al wel, zei 't wijveke, maar 'k en heb niemand om mij te dienen. 'k Zou geern twee maarten hebben.

Zoo, 't mannetje ging weer naar de Roode Zee met zijn netje en riep:

- Visseltje, visseltje in de Roode Zee.

- Wa-blief-je, menheere van Tintelentee?

- Mijn vrouwtje is zoo een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is je vrouwtje's willetje?

- 't Zou geern twee maarten hebben om hem te dienen.

- Ga naar huis, 't zal u geworden.

't Mannetje ging naar huis en 't vond er de twee maarten, maar het vrouwtje en was nog niet content.

- We moeten nu nog een koetse met twee peerden en twee knechten hebben.

Zoo, het mannetje ging weerom met goe geduld gaan visschen en 't riep:

- Visseltje, visseltje uit de Roode Zee.

- Wa-blief-je, menheere van Tintelentee?

- Mijn vrouwtje is zoo een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is je vrouwtje's willetje?

[p. 57]

- 't Zou geern een koetse hebben met twee peerden en twee knechten.

- Ga naar huis en 't zal u geworden, zei 't visseltje.

Maar als 't mannetje thuiskwam, 't vrouwtje zei:

- Ja, 't is al wel, w'hebben nu van alles, maar we gaan toch moeten sterven. Ga vraagt eens aan 't visselke dat ik zou hooger zijn als Onze-Vrouwe en gij hooger als God.

's Anderen daags 't ventje pakte zijn netje op zijn schouder, en 't ging nog eens naar de Roode Zee.

- Visseltje, visseltje in de Roode Zee.

- Wa-blief-je-, menheere van Tintelentee?

- Mijn vrouwtje is zulk een oud kadulletje, en 't heeft zoo geern zijn willetje.

- En wat is je vrouwtje's willetje?

- Mijn vrouwtje zou geern hooger zijn als Onze-Vrouwe en ik hooger als God.

- Uw vrouwtje hooger als Onze-Vrouwe en gij hooger als God!

Ha, gij leelijke zot,

Kruip weer in uw konijnekot!

En als hij thuiskwam, 't was al weg; en ze weunden weer in hun konijnekot.