Prutske's vertelselboek

[p. 28]

Pier met zijn zwijn

MELE Lamon en heur jongen Pier weunden in een huizekot op den achterhoek.

Zekeren dag zei Mele tegen Pier:

- Pier, we gaan ne keer heel de weke neerstig spinnen om een zwijn te koopen.

- Ja, moerke, zei Pier.

Zoo, ze sponnen heel de weke zoo zeere, zoo zeere, en als 't Zaterdag was, Pier ging naar de markt om een zwijn te koopen, en hij kocht een schoon dik, vet zwijn.

Pier kwam met dat zwijn naar huis. Hij dreef dat zwijn alsaan vooruit, tot dat hij aan een herberge kwam, en Pier had grooten dorst, hij zegt tegen het zwijn:

- 'k Heb ik zoo 'n dorst, 'k ga ik hier een pinte drinken, en ge zult gij nu wel den weg vinden. Als ge tenden de strate komt, ge zult daar een dreve zien. Ge gaat tenden die dreve, ge zult daar een huizekot

[p. t.o. 28]

[p. 29]

zien, en ge klopt daar, me moerke zal opendoen, en ge kruipt gij toen in 't zwijnskot.

- Snork, snork, zei 't zwijn.

- Da 's goed, zei Pier.

Hij dronk dan zijn pintje op 't gemak, en hij ging toen naar huis. En als hij thuiskwam:

- Wel moerke, wat zeg-je van me zwijn?

- Wel Pier, hé, 'k en heb ik geen zwijn gezien!

- Wel moerke, 'k heb het hem zoo wel wijsgemaakt waar dat 't moest zijn, en 'k heb gevraagd of 't het verstond, en 't heeft gezeid van ja.

- Wel Pier, gij domme loeder Pier, ge moest dat alzoo niet gedaan hebben. Ge moest een koord aan 't zwijn vastgemaakt hebben, en ge moest alsaan gezeid hebben: ‘Goei! Goei!’ en als 't niet en wilde voortgaan, ge moest de koord op uwen schouder gepakt hebben, en 't zwijn achter u slepen.

- Moerke, 'k zal 't te naaste keer alzoo doen.

Maar ze waren hun zwijn kwijt.

Zoo, moerke zei:

- Pier, we gaan heel de weke zeere, zeere spinnen om een stuk vleesch te koopen.

[p. 30]

Zoo, ze sponnen heel de weke zoo zeere, zoo zeere, en Pier kreeg den Zaterdag geld om een stuk vleesch te koopen, en Pier kocht een stuk vleesch van wel twintig pond.

Zoo, Pier kwam met dat stuk vleesch, en hij lei het op de strate, en hij zei alsaan: ‘Goei!’ tegen dat stuk vleesch, en dat stuk vleesch en verroerde niet ('k geloof het wel, 't en had geen beenen).

- 'k Zal u gaan hebben, zei Pier; als ge niet en wilt gaan, 'k zal u slepen.

Zoo hij bond daar nu een koord aan, en hij sleepte dat vleesch door 't slijk en door de greppe en door de more, en overal waar hij voorbij ging vlogen de honden er op, en ze scheurden er brokken af. En als Pier thuiskwam, hij en had niet anders meer tenzij de beslijkte beenen.

- Wel moerke, zei Pier, wat zeg-je van mijn vleesch?

- Wel Pier, gij domme, dwaze Pier, zei moerke, maar ge moest dit alzoo niet doen! Ge moest dat vleesch in een zak gesteken hebben, en op uwen rug gedregen.

- Wel moerke, 'k zal 't te naaste keer alzoo doen.

Maar ze waren hun vleesch kwijt.

- Wel Pier, zei moerke, we gaan ne keer heel de weke zeere, zeere spinnen, en we gaan Zondag wafels bakken.

[p. 31]

- Ja, moerke, zei Pier.

Zoo, ze sponnen heel de weke zoo zeere, zoo zeere, en als 't Zondag was, moerke besloeg den temper, en moerke ging naar d'hoogmisse. Eer dat d' hoogmisse gedaan was, Pier zag dat de temperpot begost over te loopen, en Pier stak den pot in een zak en hij pakte hem op zijn kop, en hij ging er mede aan de kerkdeure gaan staan tot dat de hoogmisse gedaan was. Zoo, al dat wafeldeeg was over Pier zijn lijf geloopen, over zijn kop en over zijn kleers, en als de menschen uit de kerke kwamen, z'en herkenden hem niet van al het wafeldeeg.

Zoo, Pier zag zijn moerke komen:

- Wel moerke, zei Pier, heb ik nu niet wel gedaan?

- Wel Pier, gij domme, dwaze Pier, g'en mocht dat toch alzoo niet gedaan hebben! Als de pot overliep, ge moest het wafelijzer gepakt hebben, en beginnen wafels te bakken.

- Goed moerke, 'k zal 't ten naaste keer alzoo doen.

Maar ze waren hun wafeltemper kwijt.

Zoo, moerke zei:

- Pier, we gaan ne keer heel de weke zeere, zeere spinnen, en we gaan Zondag koeken bakken.

Zoo, ze sponnen heel de weke zeere, en

[p. 32]

't wierd Zondag en moerke besloeg den koekepot. Zoo, moerke ging naar d'hoogmisse.

- Pier, als de koekepot opkomt, ge moet 't vier ontsteken en 't ijzer opleggen en op ieder ijzer twee koeken gieten, en als ze al den éénen kant genoeg zijn, ge moet ze keeren.

- Ja moerke, zei Pier.

Zoo, die koeken waren bekomen, en Pier lei 't ijzer op, en Pier begost te bakken. Welnu, als Pier de koeken ging keeren, daar viel in iedere koek een half zwijn.

- Da 's goed, zei Pier. En hij smeet het te midden de keuken.

Zoo, Pier ging een tweeden keer aan 't bakken, en als hij de koeken ging keeren, daar viel in iedere koek een halve koe.

- Da 's goed, zei Pier. En hij smeet de koe te midden de keuken.

Zoo, hij bakte nu voort, en moerke kwam thuis.

- Wel moerke, zei Pier, heb ik nu niet wel gedaan?

- Wel Pier, ba ja.

En de koe kwam aan een, en 't zwijn kwam aan een, en ze staken de koe in den koestal, en 't zwijn in 't zwijnskot, en Mele en Pier waren de gelukkigste menschen van de wereld.