De triumph der vryheid

[p. 91]

Veertiende tooneel.

vryhart, alleen.

Ik heb dien huichelaar tot in het stof verneêrd;
ô Deugd en Vryheidsmin! 'k zie hoe gy triumpheert!
De Dwang kon, wel is waar, my hier onschuldig boeijen;
Er is geen kluister, die de vrye ziel verbindt -
Daar zy haar waarde nog op moordschavotten vindt....
Hoe nietig is uw magt, ô Vorsten en Despooten!
Hoe ydel is uw waan, Aristocraten, Grooten!...
Gy waerelddwingers! de hier trotsch als goden woelt, ...
Door kerker, boei en zwaard, den val der deugd bedoelt,
De waare Vryheidsvriend trotseert uw ydel poogen!
Hy rukt den sluier af, waardoor ge ons hebt bedroogen.
Hy tast u in het hart, door zyne vrye taal:
ô Deugd en Vryheidsmin! zie daar uw zegepraal!...
Wilt, door die zegepraal, myn zwakke moed versterken!
Doe my, op 't moordschavot, uw invloed nog bemerken!
Versterk me, als 't zwaard des beuls myn laatste zucht verstoort,
Wen 't vallend lyk eensslags in 't schuimend bloed versmoort
Laat ik, zelfs in den dood, aan allen Dwang ontheven,
Met uwen edlen geest, in hooger spheeren zweeven!...
Lei my voor 't dankaltaar, dat voor u wierdt bereid -
Voer my dan voor den throon der Oppermajesteit!

[p. 92]

 

ô Vryheid! leer my daar uw grootsche toonen treffen!

 

Zo zal myn vrye ziel uw waarde recht beseffen!...

 

Dan juicht zy om haar heil, ô machtige Opperheer!

 

En ligt haar Vryheidsmin aan uwe voeten neêr:...

Buiten zich zelve.

 

Konde ik myn Julia! myn Kroost! u met my voeren!

Met sterke nadruk.

 

Myn Julia... myn Kroost!.....

Na een korte mymering.

 

dit denkbeeld doet me ontroeren;

 

Myn ziel peinsde op haar stand, en nam een hooger vaart...

Met diepe treurigheid.

 

Maar zy daalt yllings neêr - zinkt op deez' nietige aard:

 

Natuur en liefde! gy doet my uwe inspraak hooren!

 

Uw teêr, schoon wreed, gevoel zal myne rust verstooren.

Einde van het Vierde Bedryf.