De triumph der vryheid

[p. 85]

Twaalfde tooneel.

Het tooneel verandert in de gevangenis van vryhart. Hy zit in eene peinzende houding. De gevangenis is door eene flaauwe lamp verlicht.

vryhart.

Hoe wanklend is 't Fortuin op deeze nietige aard!
ô Wie doorziet de ramp, die hem zyn lot bewaard?
Wy scheppen ons een beeld van vreugde en zaligheden;
De minste straal, die gloort, zien we een gelukkig Eden!
De mensch ontwaakt eensslags uit zyne droomery;
In steê van vreugde en heil, ziet hy aan zyne zy'
Geweld, en kerker, smaad, en dood en ellend waaren;
Hy wordt in 't stof verneêrd door monsters en barbaaren;
Men onderdrukt het recht, dat hem Natuur zelfs gaf -
Men sleept de deugd, gelyk de misdaad, naar het graf.
De schorre sterfklok bromt - dan ziet hy 't moordzwaard blinken! -
Door schande en smaad onteerd, moet hy in 't graf verzinken.
Dit is helaas! het lot, den mensch op de aard bereid:
Zo zinkt uw zwymeling, ô brooze sterflykheid!...
Ik droomde kortlings ook van Vryheid en van vreugde,
Ik voel nog Vryheid! hoe uw straal my 't hart verheugde,
En nu ter dood gedoemd - met schande en smaad belaân,
Zo ziet men morgen my, ligt, voor een booswicht aan!

[p. 86]

 

Dit denkbeeld drukt my zwaar -

Na eenige oogenblikken in diep gepeins, met grootheid.

 

Dan, ik gevoel myn waarde...

 

Meestal is schande en smaad het lot der deugd op aarde!

 

Myn hart beeft immers niet door misdaad of berouw? ...

 

Ik bleef als mensch, altoos, myn eed en plicht getrouw!

Zyne oogen ten hemel slaande.

 

ô Oppermajesteit! geen vrees doet my ontroeren,

 

En zou de schande en smaad myn droefheid dan vervoeren?...

 

Daar ik ô Opperheer! voor u niet schuldig beef -

 

Zou ik dan siddren, daar 'k alleen voor Vryheid sneef!