De triumph der vryheid

Veertiende tooneel.

De voorigen.

de schout, op een' barschen toon.

Gy moet my uw papieren geeven,

Veelligt zal 'er nog meer verradery in zweeven.

julia, ontroerd.

Verradery, Mynheer?

de schout.

Verwonderd ge u, Mevrouw!

ô 'k Dacht het wel terstond, dat ik 't ontdekken zou,
Ik zeg, uw echtgenoot!.. gy beeft!... Is een verrader! ..

julia en amalia te gelyk.

Dat was hy nooit!...

[p. 39]

 

de schout.

 

Gy hoort dan alles nog wel nader;

 

Ik heb bevel dat gy zyn schriften geeven moet...,

 

Ik bid u draal niet lang, en maak wat meerer spoed!

 

julia, zy valt op eene stoel neder en geeft aan Amalia den sleutel.

 

Helaas! myn dochter geef, wat daarin ligt geborgen.

 

amalia, opent de secretaire en krygt 'er papieren uit.

 

de schout.

 

'k Moet ook nauwkeurig zien - myn pligt eischt om te zorgen,

 

Dat gy my niet misleidt -

hy doorsnuffelt de laaden.

 

julia.

 

Uw pligt is waarlyk wreed;

 

Ik vrees dat gy, als mensch uw' pligt wel somts vergeet:

 

Maar zeg my, hoe is 't nu met myn' gemaal geleegen?

 

Zyt niet onmenschlyk! laat myn traanen u beweegen.

 

de schout, terwyl hy de papieren by zich steekt.

 

Hy was ontroerd, doch stout en trotsch, hield zich bedaard,

 

Hy sprak geen woord met my - dit toont zyn' wreevlen aart.

 

julia.

 

ô Hoon zyn deugd toch niet door zo van hem te spreeken!

 

Zyne onschuld moest veeleer u daardoor zyn gebleeken.

 

de schout.

 

Zyne onschuld! ô Mevrouw, die vrees ik weegt niet zwaar;

 

Hy kwam reeds in 't verhoor, en ik bemerkte klaar

[p. 40]

 

Dat hy toen, door 't Gerecht, reeds schuldig was bevonden,

 

Om 't blad dat 'k by hem vond - hy wierd terug gezonden,

 

En 'k vrees Mevrouw! zo hy is schuldig aan verraad -

 

Dat hem een zwaare straf eerlang te wachten staat.

 

julia.

 

Hou op, Barbaar!

 

amalia.

 

Gy zyt gelyk aan wilde dieren -

 

Aan tygers, heet op buit - aan wolven - wreede gieren,

 

Wier bloeddorst steeds met drift een nieuwe prooi verwacht,

 

Uw hart is woest en wreed, ontaart en laag - gy tracht,

 

In plaats van naar de stem der menschlykheid te hooren,

 

't Gevoel dat zy u gaf, geheel en al te smooren:

 

Want, daar ge ons beider oog in bittre traanen ziet,

 

Trotseert gy onze smart - en spot met ons verdriet.

 

de schout.

 

Ik lagch met uw gepreek, - hebt gy geen schriften meer?

 

amalia, met verontwaardiging.

 

ô Neen! -

 

de schout, op een' schamperen toon.

 

Zo groet ik u - bedroef u niet te zeer!

Hy gaat heen.