De triumph der vryheid

[p. 41]

Vyftiende tooneel.

De voorigen.

amalia, gaat zitten. Julia, hem met verachting naoogende.

Verachtlyk Schepsel! uit het laagste niet getoogen,
Durft gy de reine deugd van myn gemaal beöogen!
De snoodaart is 't alleen, die juichend zegepraalt,
Terwyl de zuivre deugd hier nauwlyks adem haalt!
Hoe lang zult gy, ô deugd! op de aard nog moeten lyden?
Hoe lang zult gy helaas! met boosheid moeten stryden? -
De burger wordt vertrapt, daar vuige Dwang regeert -
Door zielen zonder deugd in 't slaafsche stof verneerd:
Gy hebt ô wreedaart! my uw' dolk in 't hart gestooten!
Moest gy, ô laage ziel! myn foltring nog vergrooten?
Dit denkbeeld grypt my aan! - myn angstigkloppend hart;
Wort weêr op nieuw geprangt - geneepen door de smart.
Myn dochter 'k zie alom! waar ik myne oogen wende,
Niets dan gevloekt verraad, dan foltring en ellende.

amalia.

Die Schout is een barbaar, die vreugde in traanen vindt,
't Kan veelligt mooglyk zyn, hy alles slechts verzint;
Alleen om, door die list, 't ontaart vermaak te smaaken,
Van ons door zyne taal wanhoopiger te maaken.
ô Moeder! dat uw hoop nog niet zy uitgedoofd,

[p. 42]

 

Denk veeleer aan het geen ons Fredrik heeft beloofd!

Na een weinig stilzwygen.

 

Daar gy zyt afgetreurd moest ge u ter rust begeeven.

 

julia, wanhoopend en op een' bitteren toon.

 

Ter rust!... wat denkbeeld koomt me op eens voor de oogen zweeven!...

 

Uw Vader rust die ook? Helaas! in deezen stond -

 

Ligt hy door koû, misschien, nu aêmloos op den grond.

Met nog meer bitter gevoel.

 

Heeft hy, Amalia! een bed van zachte veeren? ...

 

Misschien een hand vol stroo!.... en gy - gy zoudt begeeren,

 

Dat ik gevoelloos waar', - my thans ter rust begaf! -

 

Er is geen rust voor my dan in het duister graf.

Zy valt schreiende op de tafel neder. Amalia zit ook in eene bedrukte houding. Het gordyn valt.

Einde van het tweede Bedryf.