De triumph der vryheid

Twaalfde tooneel.

De voorigen, beaumont.

Uw beider bleek gelaat vertoont me uw foltrend lyden;
't Zal aan uw' echtgenoot myn trouwe vriendschap wyden,
'k Bezwoer hem dit Mevrouw, en ik herhaal dien eed, -
Met eene oprechte vreugd - gy kent myn hart; gy weet
Dat ik niet veinzen kan - ik zal uw' Vryhart hoeden,
'k Ontruk hem aan den klaauw der tygers, die hier woeden -
'k Ontruk hem aan zyn bloei, of ik vergaa met hem -
Myn hart heeft hier beslist - ik luister naar de stem

[p. 35]

 

Der vriendschap liefde en trouw - myn vriend zal zegepraalen,

 

Of ik zal, nevens hem, door 't zwaard ten grave daalen!

 

julia.

 

Ach dierbre vriend! mislei my niet door ydle rust,

 

Myn hart wordt thans niet ligt in zwymeling gesust;

 

Wie wederstaat het wôen van die geweldenaaren?

 

Het zyn geen menschen, maar een trotsche hoop barbaaren,

 

Wier woede ontvlamt, zo ras zy weêr een offer zien;

 

Zy ad'men niets dan moord; wie kan hun wraak ontvlien? ..

 

ô Fredrik! blyf ons by in deeze bange dagen?

 

Sterk ons door uwe troost - hoedt ons voor nieuwe lagen!

 

beaumont.

 

Geloof Mevrouw! dat my uw ramp op 't hevigst drukt;

 

Maar 'k wil dat uw gemaal zyn kerker zy ontrukt;

 

Ja, 'k moet, ondanks my zelv', uw beider zy' verlaaten:

 

Myn kermen - myn geween zou hem thans weinig baaten?

 

Hier dient iets meer verricht - maakt staat op myne trouw! -

 

Gy zult uw' Karel zien, als ik u weêr aanschouw: -

 

Nog eens, vertrouw myn' moed! - ik zal het uiterst waagen,

 

Ik hoop gy ziet eerlangs een blyder morgen daagen.

 

amalia.

 

Hoe, Fredrik! zo gy ons in deezen nood verlaat,

 

Blyft ons geen vriend meer by in onzen jammerstaat.

 

julia.

 

Wat wilt gy doen? schenk ons ten minsten uw vertrouwen!

 

Wy kunnen dan gerust op uwe vriendschap bouwen.

[p. 36]

 

beaumont.

 

Hoor, tedre Julia! 'k verlaat in haast de stad,

 

En daar ik niets zo hoog, dan Karels vryheid schat -

 

Daar myn belofte my gestaag voor 't oog blyft zweeven,

 

Zo wil ik my met spoed naar 't Fransche heir begeeven -

 

Ik smeek hun bystand af tot redding van myn' vrind;

 

En zo myn Vryheids taal door haare kracht verwint -

 

Dan hebt gy voor uw gaê,

Tegen Amalia.

 

Uw Vader niets te schroomen,

 

'k Zal dan, met hen vereend, hier juichend binnen koomen,

 

'k Vergruis zyn' yzren boei, en schenk hem aan u weêr,

 

Daar ik de Dwinglandy, op haare beurt verneêr.

 

julia.

 

't Is of ge een engel zyt, die uit de wolken daalde!

 

amalia.

 

Wat onverwachte vreugd! ... zoo gy eens zegepraalde! ...

 

beaumont.

 

Vaarwel dan moeder! ô nog slechts een weinig smart!

 

Vaarwel Amalia! vertroost haar lydend hart!

Hy omhelst Amalia en vertrekt.