Charakters en lotgevallen van Adelson, Héloïse en Elius

[p. 81]

Twintigste brief.
Clementina aan Heloise.

Ik vlei my reeds by voorraad met het genoegen van u te zien; ja vriendin! hier, in onzen eenvouwigen kring, zult gy de rust vinden, die gy te vergeefs in het midden der luidruchtige vermaaken zoekt. Komdan, zo spoedig mooglyk, in de armen der vriendschap uitrusten van al het verdriet, dat de liefde u veroorzaakt heeft. Ons landverblyf is bekoorlyk, en wat de wandelingen betreft, deze zyn zo schoon als in eenig oord. Myne goede moeder ziet met het zelfde verlangen het oogenblik van uwe komst te gemoed. Uw leven is tot hiertoe een waare roman, en ik moet my verwonderen over de wyze waarop gy alles behandelt. Uw charakter heeft een mengeling van grootheid en vrolykheid, die my dikwerf verbaasd doen staan; op een' dartelen toon verricht gy de edelste daaden; het verhaal van den grysaart heeft my traanen afgeperst: want onder eene bekoorlyke scherts verbergt gy den diepsten ernst, en myne goede moeder zei my, na dit geleezen te hebben: dat zy niet meer bevreesd ware, dat de dartelende ver-

[p. 82]

maaken uw hart geheel tot dien toon zouden stemmen, en u onvatbaar zouden maaken voor de edele aandoeningen, die ons tot ernstige en verhevene daaden opleiden. ô Vriendin! volg dan altyd die edele neiging, om het leed eener ongelukkige te verzagten; niets schenkt ons een grooter wellust: en als verscheide vermogende lieden dezelve eens gesmaakt hadden, zouden zy gaarne iets van hunne verkwistende uitgaven willen bespaaren, om die tot een nuttiger einde te gebruiken. De weldaadigheid is gelyk aan den milden daauw, die het dorstige aardryk verkwikt; of wel, aan eene schoone vrucht, die slechts in weinig oorden tot rypheid komt, maar dáár waar dezelve ook rypt, ieders oogen verrukt, en na het genot nog de aangenaamste nasmaak achterlaat. Verschoon deze kleine uitwyding, maar gy weet hoe ik omtrent dit stuk denk; ja, indien ik ooit naar rykdom verlangde, zou het voorzeeker zyn om aan deze geliefde neiging te voldoen. Al het geen ik u verders te zeggen heb, bespaar ik tot het genoegen van u mondelings te spreeken. Intusschen behoef ik u niet te verzeekeren dat ik bestendig ben

Uwe vriendin

clementina.