Charakters en lotgevallen van Adelson, Héloïse en Elius

[p. 54]

Dertiende brief.
Clementina aan Heloise.

Uw laatste brief heeft myne goede moeder en my, stof tot veel aanmerkingen gegeeven, en het geen ik u in myn' voorigen zei, dat de genoegens die gy thands geniet, niet bestendig kunnen zyn, wordt reeds bewaarheid. Ik huiverde op het verhaal van het voorgevallene met den Heer S...... Hoe, om, gelyk gy zegt, de rol van een' wanhoopenden minnaar naar het leven te speelen, stelt hy zich in gevaar van een' zelfmoord te begaan, en dat om een meisjen dat reeds verloofd is. Gy, vriendin! ziet thands alles door den bedrieglyken spiegel van uwe verbeelding, en behandelt de erstigste dingen op een' lossen toon, of ten minsten gy vergeet het gebeurde schielyk, om u weder met andere dingen bezig te houden: maar ik, die, uit hoofde van myne omstandigheid, bedaarder over alles kan nadenken, beef somtyds voor u, dat gy, in de eene of andere luim, u onaangenaamheeden op den hals zult laaden: verschoon myne openhartigheid, maar de aanhoudende verstrooijing waarin gy nu leeft, doet u alles als beu-

[p. 55]

zelingen beschouwen, en beneemt u al het gevoel voor het ernstige genot, dat meer wezenlyke waarde heeft: Gy zult my misschien eene zedepreêkster noemen, echter ben ik dit niet, maar ik vrees, dat de ontknooping van de rol, welke gy speelt, uwe rust zal stooren en uw hart veel zal doen lyden: waak dus over u zelven vriendin! en voed vooral een liefde in het hart van een braaf jongeling, indien gy dezelve niet kunt beandwoorden; want uw hart is te goed, dan dat het lyden van een ander u zou kunnen verheugen. Vergeef myne schroomvalligheid, en schryf die alleen toe aan het deelneemend gevoel van

Uwe vriendin

clementina.