Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens

[O Jonckheyt groen bloyende Jeucht]

Nae de wijse: lief wtvercoren lief.
triomphant.

O Jonckheyt groen bloyende Jeucht,
In dit saysoen schickt u tot deucht,
Wilt u begeven tot sedicheyt,
Alle u leven daer toe bereyt,
Met sout doch myngt wat ghy voort bringt,
Spreeckt ofte singt soo ons Paulus seyt,

Laet u doch raden o Jonckheyt fier,

Teere van bladen en soet van manier,
En wilt u keeren in tijts tot deucht,
Vreest doch den heere ter wijl ghy meucht,
Want siet de doot spaert cleyn noch groot,
Hoe jonck hoe audt wort al tot haer gevoecht,

Exempelaren aen Israel,

Sal ick verclaren van die zijn rebel,
Die ghestorven groot ende smal,
En zijn bedorven door haer sonden al,
Hier wel op acht dach ende nacht,
Want des doots macht u oock niet sparen sal

En wilt niet treden om wat nieus te sien,

Als Dyna dede ten ouden tien,
Doen haer anschaudt des lants Heer,
Quam sy in rauwen en in swaer verseer,
Haer schoonheyt ient heeft hy gheschent,
V hier van went ghy ionghe dochters teer,

Maer wilt aenschauwen het vroom gemoet,

[fol. M1v]

 

Van die getrauwe dochters Jephta soet,

 

Die ghinck versmaden al s'werelts eer,

 

En liet verbranden haer lichaem teer,

 

Op den outaer al van haer vaer,

 

Spiegelt u claer en hout dit voor een leer,

 

Dees deferensie wilt doch insien,

 

En maecken mensie al van dees tween,

 

Hoe deen bedoruen is ende beschaemt,

 

Dander ghestorven is heel ghehoorsaem,

 

Dus wilt doch fijn die ouders dijn,

 

Ghehoorsaem zijn sedich ende bequaem,

 

Op dat ghy Princelicke Dochters fijn,

 

Meucht mede van die wijse maechden zijn,

 

Die van den Heere werden ingheleyt,

 

Dander t'oneere sal worden gheseyt,

 

Dit droevighe liet ick en ken u niet,

 

Gaet int verdriet dat voor u is bereyt,

 

Daer sal gheschieden soo groot dangier,

 

Naer schrifts bedieden int helsche vier,

 

Wrijnghen de handen druck ende pijn,

 

Knersen der tanden t'eewighen tien,

 

Hieromme O jeucht schict u tot deucht

 

Op dat ghy meucht hier van beuryet zijn

 

Die dan mocht hooren het soet geluyt,

 

Mijn wtuercoren mijn lieve bruyt,

 

Wilt tot my treden ontfangt de croon,

 

En gaet in vreden in s hemels throon,

 

Blynckende hoort mijn als de sonneschijn,

 

Dat sal dan zijn der wtuercoren loon

 

Dus wilt bereyden u lampen subijt,

 

Sonder verbeyden waer dat ghy zijt,

 

En tot Godt keeren in deuchden schoon

[fol. M2r]

 

In alder eeren so sal gods soon,

 

V blyde ontfaen en voor u staen,

 

Dienen u saen al an zijn tafel schoon.

 

Oorlof hiermede O jeucht eerbaer,

 

Gods eeuwighe vrede wensche ick u claer,

 

Dat sy by u blijven totten ende goet,

 

En v verstijuen in een vroom ghemoet,

 

Om naer desen tijt te zijne verblijt,

 

Wensche ick met vlijt de Jeucht voor eenen groet.

 

 

 

Die op Godt vertraut,

 

En op hem baut

 

Die en quamen noyt tot schancde,

   ☞   ☜