Le théâtre villageois en Flandre. Deel 1
(1881)–Edmond Vander Straeten–
Auteursrechtvrij
[pagina 298]
| |
Voor-reden en begroetinge.'t Scheen dat den Elicon t'eenemael was verslonden,
En dat Appolo lag geketent en gebonden
Door Momus lasteraers, mits dat hier onbelaen
Jubal en Castro oock hun harp en luyten slaen,
Om dat Flora weerom, in dese kermis-daegen,
Met onse redenaers ginck trecken vol behaegen
Tot haer romdaedig hof, daer sy uyt liefd' en vré
Voor haere vryers pluckt een lieffelyck bouqué,
Daer dat sy oock voor ons uyt haere blom-paneelen
Treckt eene winter-roos, en dese comt te deelen
Aen onse redenaers, die wy op ons gebauw
Hebben gestelt ten thoon voor alle man en vrouw.
Hierom soo loopt godt Mars grammoedig nu al proncken,
En comt ons reden-const van verre af te loncken,
Alsoock Dedalus bauw, tot vreught hier opgerecht,
Die met Vulcanus godt altydt daer tegen seght;
En Phallas, die dien bant ten vol niet can ontknoopen,
Heeft dog een vensterken voor ons getrocken open,
Waerdoor sy heftig schoot haer straelen op ons jeught,
Dat hun heeft aengepoort tot dees gemeene vreught,
Om door de reden-const op 't schouwtonneel te stellen
Het voorbeelt van Eustach, van wie dat comt te mellen
Veel schriften ende print, waeronder dat men leest
Dat hy Eustachius, een veltheer heeft geweest
| |
[pagina 299]
| |
In den romeynschen dienst, voor wie dat hy syn leven
Om zegenprael en heer ten besten heeft gegeven,
Soo wel en loffelyck dat hy sal eeuwig staen,
Schoon dat syn lichaem is in d'aerde lanck vergaen....
Een held als desen was, is weirdig te becroonen,
Soo ons intenti is van dage te verthoonen
Alsoock den haet en nyt die hy heeft onderstaen,
Van de rooms keyserin, 't welk hem de'd t'ondergaen
En klemmen aen de doodt met druckelyck beswaeren
Soo fellig ende vreet, als eenig martelaeren
In Room heeft onderstaen; want in een copren stier
Is hy geroeyt geweest, om door de vlam van 't vier
Tot asschen te vergaen; hy eerft nu 't eeuwig leven
Met Godt voor alle eeuw, dat hem is toegegeven
Voor syn verdienden loon, daer seker ende waer
Meer vreught is in een ur als hier in duysent jaer.
Maer eer ick voorder gaen, soo wil ick met behaegen
Naer hoog verbonden plicht ons treur-tonneel opdraegen
Ieder naer syn meriet en rang van hunnen staet;
Dus al wat stille swyght, op dat g'ons plicht verstaet.
Ick vinde my genyght en uyt de borst gedreven
Om dit ons treur-bedryf van daghe op te gevenGa naar voetnoot(1)
Mher Albert-Desideer-Xaveri de Kerckhov,
Baron van Exaerde en heer van Etichov,
Ladeuse, Olsene en Aude goede mede,
Met over Maelsaeek ook, hy heeft daer d'overhede,
Fines ende Terbourght is daer oock eere van,
Met plaetzen noch veel meer die ick niet nomen kan;
Ten Berge volght hun oock, met Lootenhul verheven,
Daer dat sy wenschen al hem t'hebben lanck in 't leven,
Geluwe, Broeck, daerby Terthont met Belleghem,
Spensiers en Brassant is oock gejont aen hem,
De prochie van Maerck-Kerckhem en Overacker
Is daer oock hunnen heer en een soorgvuldig wacker
Tegen 't contrari recht; quam men daer sulckx begaen,
Hy souw als eenen leuw dat dempen en verslaen....
| |
[pagina 300]
| |
Ons edele mevrouw, de trouwe geselnede
Van ons lofweirden heer, wenschen wy oock den vrede.
Haer liefgetalligheyt en minnelyck gemoet,
Dat wilt en dwinght ons t'saem dat sy oock wort begroet.
Den jongen heer baron Desideer-Alexander
Verwillecommen wy met al te saem de ander
Van desen edel stam, met wensch van veel geluck,
Dat Godt hun levenstydt wilt jonnen sonder druck.
G'heel willecom is oock den seer eerweirden heere
Joan-Baptist Romers, die m' oock begroeten seere
Als herder over ons, heer pastor van alhier,
Genegen en bereyt ieder te doen plaisier,
Soo veel als hy vermag; hy leert ons 't eeuwig leven,
En onse ziele spyst met 't hemels broodt verheven,
Dat door syn weirde macht daelt af op Godts autaer,
't Welck ick soo vast geloof, want niet als dat soo waer.
Den heer onderpastoor, den wilcom oock verleenen,
Ende begroeten hem uyt liefde hier meteenen,
Aen wie dat wy ons werck (met een civiliteyt)
Alhier oock draegen op met waer genegentheyt.
'k Begroet oock den bailliu, voorstaender van de wetten,
Die syne majesteyt van oudts quam in te setten
Tot ons welvaerentheyt; alhier wort nog begroet
Den borgemeester oock in waer genegen goet,
Immers g'heel 't majestraet die hier de plaets bekleeden,
Om te volcommen t'saem aen hun geswooren eeden
Van trouwig voor te staen de wees en weven t'saem,
En doen sy volgens plicht, 't sal syn Godt aengenaem.
Met vreught soo wil ick oock van daege gaen ontmoeten
Den heer greffier meteen, die wy hert'lyck begroeten
By ons tragedi-spel: hy om syn waere deught,
Verdient den willecom van onse reden-jeught.
Sieur Jan-Baptist Desmet, als heer bailliu verheven,
Van Fines in Etichov den wilcom wy oock geven.
Geheel dat majestraet begroet ick van gelyck,
En wensch g'hun, naer hun doodt, te syn in 't hemelryck.
Afain 't wort al begroet, 't sy oud of jonge lieden,
Die hier gecommen syn om ons werck af te spieden;
Wy steken niemant uyt, geen vyant nochte vrient,
Om dat men tracht te syn van alle man bemint....
..................
| |
[pagina 301]
| |
1ste deel, 2den uytganck.(De Cavallo, coninck der Gotten, op den troon met 4 princen.)
coninck.
Hoe ketelt my het bryn by nachten ende daegen,
Met eene saeck soo swaer? Ten is niet om verdraegen,
Wanneer ick 't keyser-ryck sien in den luyster staen,
En geven moet tribuyt aen den Keyser Trajaen.
Dat comt tot allen tydt myn sinnen soo t'ontstellen,
Dat in de meeste vreugt die saeke my comt quellen.
Ick die een Coninck ben van al de gotsche ree,
Myn ryck gevaeren om, com ick tot over zee,
Ick ben den kloecken vorst van dese groote landen,
Maer dienen my tot smaet, jae selfs tot dobbel schanden,
Om dat m'ons vint belast van den romeynschen vorst,
Die naer den onderganck en myne croone dorst.
Hoe domt den Keyser my, gedeurig in dees tyden?
Ten is niet mogelyck het zelve nog te lyden,
Want lyden tegen danck en tegen eygen wil,
Dat sal een oorsack syn te maecken nieuw geschil.
Heeft onsen vaders stam in de voorgaende eeuwen
Den roomschen voorst gevreest, gelyck m'ontsiet de leeuwen,
Ick heb een hooger moet: den adel van myn borst,
Door vraecksucht aengepoort, naer meerder glori dorst.
Indien dat Mars aen my wilt syne kracht betoogen,
Soo sal ick van gelyck my oock op 't sterchste poogen,
Om den romeynschen vorst te dwingen door myn hant,
Tot prael van myne croon en welvaert van ons lant.
Ick sal het venig stael in alle haest doen scherpen,
Om den romeynschen vorst eerst uyt syn troon te werpen.
Ick sal het oorlogs vier doen branden door myn kracht.
Wat dunckt u, edellien, ben ick niet wel bedacht?
Vind gy de saeck niet goet, g'hebt daer u seggen tegen.
1ste prins.
Diet is soo mynen wensch, ick ben daertoe genegen,
Ken vreese sweirt nog stael, geen lanci nochte pyck.
Als het is voor den voorst en g'heel het gotsche ryck,
Daervoor ben ick bereyt myn leven te gaen waegen,
| |
[pagina 302]
| |
En sal het leste bloet den Coninck op gaen draegen;
Want 't is onlydelyck dat gy, soo grooten vorst,
Hier in u eygen lant leeft met gepraemde borst.
Ick achte geen romeyn; maer sal door myne krachten,
Als hy comt in het velt, tot in den grondt versmachten.
Ick hebbe groote pyn te leven in den vré,
'k Betrachte oorelog, en al myn knechten mé.
Geen druck nog tegenspoet en can my tegenstreven,
Ick wil al wat ick heb hiertoe ten besten geven.
Van myne jonckheyt af en was ick noyt vervaert,
Soo dat het is in my een ingeboren aert.
'k En hebbe schroom nog vrees, by nachten ofte daegen,
Om met een cloeck gewelt den vyant nae te jaegen,
Om u en gans het ryck van onheyl te behoen.
2de prins.
En ick van mynen cant, wil oock het selve doen.
Ick sal met alle macht en myne oorlogs knechten,
Als eenen vreeden leuw den vyant gaen bevechten.
Daer sal den Coninck sien myn wys en ryp beraet,
En boven dat oock nog myn vroomheyt in de daet.
Ick sweire by de maen, by zee en haere baeren,
Dat ick het roomsche ryck niet langer en wil spaeren,
En al myn leger-volck is van den selven sin.
3de prins.
Dit is ten hoogsten wel; maer laet ons voor 't begin
Nemen een goeden raet, hoe dat men de vyanden
Lanxt waer en op wat cant dat wy sullen aenranden.
Hier dient wel op gelet, ten is geen kinderspel,
Want den Romeyn is sneeg en in de waepens snel.
Mynheeren, laet ons t' saem een rypen krygsraet trecken:
Beginnen sonder dat, 't waer wercken om te gecken.
Het is een swaere saeck, 't moet neirstig syn belet,
Eer wy somwylen selfs geraecken in het net.
Het waere veel te laet, als men dat souw beklaegen.
4de prins.
Ick vind het oock voor goet, en is wel myn behaegen
Den oorlog aen te gaen, te vechten voor ons lant,
En al wat men besit gaen stellen al te pandt
Voor uwe majesteyt; 'k wil oock myn bloet en leven
| |
[pagina 303]
| |
Door 't oorelogs gebruyck terstont ten besten geven.
Niemant sal ick ontsien, hoe ryck, hoe sterck, hoe groodt,
Maer vechten voor u croon, tot dat ick ligge doodt.
Myn krygsvolck boven dat syn oock hiertoe bewogen,
En schynen t' hebben al een leeuwen borst gesogen.
Soo dat sy onbevreest ten stryde villen gaen,
Om den romeynschen vorst te pletten en verslaen.
Sal dan u majesteyt in volle vrede leven?
coninck.
Ick sal dan syn verquickt, als gy dien hebt doen beven.
Spant al u krachten in door vroomheyt en gewelt,
Op dat gy 't roomsche ryck door uwe daeden velt.
Het sal u syn veel eer, als gy door sulcke daeden
Comt in 't romeynsche bloet te wasschen ende baeden.
Syt vlytig in het werck, betracht een grooten loon,
Cont gy veroveren die trots romeynsche croon,
Dan sal ons stadt en lant in volle vryheyt leven,
En wesen gans bevryt van nog tribut te geven;
Wy worden jaerelyckx gepraemt met desen last,
En aen dat bitter lot geleyt met ketens vast.
Het is onlydelyk dat wy, in onse landen,
Aen den romeynschen vorst alsoo ons goed verpanden.
Het is een slichte faem, by volck van myns gelyck,
Te leven in tribut, onder dat roomsche ryck.
Heeft mynen vader sulckx en syn voorsaeten t' saemen
Dat schaedelyck contract voor desen gaen beraemen,
My dunckt sy waeren lien sonder courags of moet,
Die om te houden rust, hier misten soo veel goet.
Ick wil in mynen tydt, tot mynder groodt behaegen,
Tot spyt voor die 't benydt, een ander kansse waegen,
't Sy dat my dient tot eer, of wel op 't lest tot schand,
Soo wil ick doen van my nog spreken naederhandt.
Myn ryck dat is vervult met veele vechtbaer mannen,
Die sullen gans met vlyd al hunne macht inspannen,
Om voor het gotsche ryck en my, hun coninck groodt,
Te vechten al gelyck tot dat sy liggen doodt.
Myn gotsche landen syn vervult met goede waeren,
Van haver, graen en hoy; men sal niet moeten spaeren,
Wanneer het leger is te waeter of te land:
Het sal daer commen by in alles abondant.
| |
[pagina 304]
| |
Het poeder-kruyt en loot, van over veele jaeren,
Heb ick doen maecken veel en doen byeen vergaeren,
En menig ander tuyg, tot d'oorelog bequaem,
Dat hier niet noodig is te noemen met den naem:
Moortieren en kanon, met menigte van ballen,
Syn dienstig om met vlyd den vyand t'overvallen.
Jae, menig degen snel en savels oock seer breed,
Dienstig ende bequaem, die syn oock al gereet.
Dus, princen, gaet gy heen, en handelt van die saecken;
Ick sal terwyl in 't hof alleen my wat vermaecken.
Gaet, overlegge 't wel wat hierin dient gedaen.
princen,
t'saemen.
Met uwen oorelof is 't dat wy henen gaen.
coninck.
(Gaet binnen en blyft gereet om weder uyt te gaen.)
Hoe sal ick binnen 't hof myn geest connen vermaecken,
Daer ick ben gans beroert met dese oorlogssaecken?
Hoe meer dat 't ick bepeys, hoe meer ick word ontsteld
Van soo te leven hier onder het rooms gewelt.
Myn raet nu besig is om alles t'overleggen,
Tot 't geven van tribut, of wel daertegen seggen,
En vinden sy dat goet den oorlog aen te gaen,
Soo sal men ons met spoet begeven op de baen.
Dog ick en twyffel niet, den raedt sal plaetse grypen,
Om al het machtig goet dat volck gans af te nypen,
En den romeynschen vorst door onse magt te slaen.
(De princen uyt.)
Mynheeren, willecom... Hoe is den raet vergaen?
1ste prins.
Naer dat men heeft beleyt, met een seer wys bedaeren,
Soo gingen wy in 't stil den raed byeen vergaeren,
En naer het ondersoeck van ryppelyck beraen,
Soo vonden wy het goet den oorlog aen te gaen,
En dat om veele rêen die wy daer overleyden,
Die d'heeren allegaer daer openmondig seyden.
Het docht ons alles goet, terwyl den gulden tydt
Ons schier te nooden comt tot eenen swaeren strydt.
| |
[pagina 305]
| |
Want in geen hondert jaer of langer tydt voor desen,
Soo wy van tydt tot tydt in de cronycken lesen,
En was het roomsche hof noyt in geen slichter faem
Als nu in desen tydt tot d'oorlog onbequaem.
De oorsaeck sullen wy u majesteyt vertellen,
Hoe dat het roomsche ryck alsnu begint te hellen,
Door nyt en princen haet, die questen tegen een,
Waerom een roomschen prins geraeckt is in 't gemeen,
Een prins van goeden moet, een prins van wys beraeden,
Een prins van sacht gemoet, maer strafbaer aen de quaeden,
In voorraet wel bedacht, in 't spreken wysselyk,
Onfaelbaer in syn wort, gans onberispelyck,
Een prins van wys beleyt, in 't stryden ende vechten,
Een prins seer liefgetal tot syne oorlogsknechten,
Jae, in het cort geseyt, een prins van groodt verstant,
Die scheen het fondament van g'heel het roomsche lant,
Dien hebben sy door haet doen uyt het ryck verjaegen.
coninck.
Dat is naer mynen wensch, gy spreckt naer myn behaegen,
Maer ick die vraege u nog voorder het bedien
Waerom dat dien prins uyt 's Keysers lant moest vlien;
Gy weet het rechte slot, bringt dat voor my ten toone.
2de prins.
Aen uwe majesteyt sal ick hier in persoone
De rechte redene als nu ontsluyten gaen,
Waerom den Keyser heeft dien prins doen henen gaen,
Hoort, coninck, mynen vorst, de oorsaeck en de reden
Waerom het roomsche ryck nu steunt op swacke leden.
Dien prins synde in 't hof, Eustachius genoemt,
Die is door vrouwen-haet verwesen en gedomt.
Hy is door het bevel des Keysers groote machten,
Gebannen uyt syn ryck en seer comt te verachten.
Hy dede veel faveur aen 't Keysers lant en ryck,
Maer nu wordt hy veracht van d'heeren al gelyck;
En mits dat sy nu syn, met dese besigheden,
Verwerrent en ontrust, en hunnen tyd besteden,
Soo syn sy g'heel gerust en vreesen geenen noodt,
Al of hun vyant waer van over lange doodt.
| |
[pagina 306]
| |
Den Keyser is verheugt, en vreest geen druck of lyden,
Jae, synen ganschen raet en dunckt nu op geen stryden;
De Keyserin nog meest maeckt vreugd ten allen cant,
Om dat Eustachius gebannen is uyt 't lant,
Hy die voor 't roomsche ryck syn plicht soo heeft gequeten,
Wort nu van iedereen seer haestelyck vergeten.
De kansse staet nu schoon, het is voor ons nu tydt
Te hebben d'oog in 't seyl, om wins te of profit.
Vind gy dat oock niet goet, heer Coninck, te beginnen?
de cavallo,
coninck.
Wy moeten tot dit werck alles seer wel versinnen.
Ten is geen kleyne saeck te trekken naer den strydt;
Het baert somtydts verlies in plaetse van profyt.
Soo dat men moet g'heel nouw op alle saecken letten.
3de prins.
Ick sal myn volk altydt in goede orden setten,
En neirstig doen bespien in steden t' allen candt,
Alwaer men alderbest sal vallen in hun landt,
Op dat wanneer wy syn op de romeynsche kusten,
Sou connen trekken voort sonder daer veel te rusten,
En soo door g'heel het land, met vreesselyck gebaer,
De vruchten en het vee vernielen allegaer.
De jonckmans met geweld zal ick ten stryde dryven,
Niemand als oude lien en sal ick laeten blyven;
Die sullen door gebreck aldaer te niete gaen,
Mits dat daerachter ons het minst sal blyen staen.
Dan sal eenieder een voor onse comste beven,
Bevangen met de vrees, gewilligh overgeven.
Terwyl den roomschen vorst sit rustig op syn troon,
Soo dunckt ons al gelyck de canse wonderschoon.
Hy heeft een langen tydt commen in rust te leven,
Hy vreest voor geen verdriet, of oyt te moeten beven;
Soo dat syn wapentuyg ligt in een hoeck of kant,
Om dat hy langen tydt gerust heeft in syn lant.
Dus, vinden wy geraen van hem te overvallen,
En soo te trecken voort, tot aen syn stadt en wallen
Dit is den heymen raet, by ons hier vast gestelt.
| |
[pagina 307]
| |
coninck.
Gaet spoedelyck te werck, met ieverlyck gewelt,
Want noyt heeft de Fortun ons beter connen locken.
'k En vrees niet dat die vrouw met ons sal commen jocken,
Want weet, soo lanck ons ryck voor desen heeft gestaen,
En scheen sy nimmermeer aen ons soo toegedaen.
Het schynt dat Mars ons roept, gelyck wy connen mercken,
Om in syn open velt geweldig te gaen wercken.
Gaet nu met d' eersten stond, vergadert dat nu al
Wat tot den oorlog ons dienstig wesen sal,
Op dat wy haestelyck die tochten gaen beginnen.
4de prins.
Door uwe majesteyt, sal ick myn kracht en sinnen
Gaen stellen in het werck; ick heb met vlytigheyt
Ontfangen u gebiet, waertoe ick ben bereyt.
Ick sal door g'heel het ryck van stonden ook gebieden,
En dat sonder appel, soo sal het soo geschieden,
Dat door geheel het ryck den noodig levenstocht
Moet syn byeen vergaert en worden opgekocht.
Nog sal ik boven dat in het plaecaet verconden,
Is 't dat daer eenig goed wort in ons lant gevonden,
Het welcke den romeyn als eygen pretendeert,
Dat het oock wesen sal van ons geconfisqueert;
En voort, dat iedereen nog neirstig op moet passen
Op al het goon dat hier comt in ons lant te wassen,
Om dat te houden by, ten dienste van der noodt,
Als door een string gebod, soo wel aen kleyn als groodt.
Daerby soo sal ick nog door een placcaet verbieden,
Dat niemant wie het sy, 't sy groodt of kleyne lieden,
Geen voorder comerschap en mogen houden gaen,
Die sy met den Romeyn voortydts hebben gedaen.
Ick sal oock nog daerby, door opene placcaetten,
Oock geven volle last tot 't werven van soldaeten,
Om soo by tyd van nood te hebben menig man
Die tot den oorelog ons dienstigh wesen can.
En wat meer noodig is, dat sal ick voorts verrichten.
| |
[pagina 308]
| |
coninck.
Kloeck aen dan, moedig volck, en wilt hierop niet swichten:
Volght my tegader op, ick sal u voorengaen,
Om dien romeynschen helt ten gronde te verslaen.
(Gaet al den rechten kant binnen; de middel voor den keyser open.)
| |
1ste deel, 3den uytganck.
Den Keyser op den troon met Otto, Arcas, Heros en Claudius. (Den boer geroet al den slincken kant.)
trajanus,
keyser.
Nu is het roomsche hof in volle lustigheden,
Den boer en borger mé, de landen en de steden
Van gans myn keyseryck; sy leven al gerust
En doen naer hun begeirt, wat dat hun herten lust.
Wy mogen nu met lust bedryven alle saecken,
Te water of te land, om den geest te vermaecken.
Begeiren wy een jacht, in bosschen of te velt,
Niemant ons troebelleert, wy vreesen geen gewelt;
Of commen wy te gaen in d'opera of ballen,
Niet een beswaert gedacht en comt ons t' overvallen.
Keyser en ondersact leeft in den soeten lust,
Den boer en borger mé, door aengenaeme rust.
boer.
Terwyl den noodt my praemt, en mocht ik niet meer wachten
Van in den open ract te doen dees bitter klachten,
Te weten dat den Godt is commen by de wal,
En dreyght met syn rapier van te vermoorden al.
Hy spaert nog groot nog cleen, en sweeft door al de landen,
Maeyt oock de vruchten af, en doet de huysen branden.
Hy plundert ende rooft, on smyt het al tot gruys;
Soo dat daer niet een mensch op 't lant durft blyven t'huys.
(Den boer binnen, de trompetten geblaesen.)
| |
[pagina 309]
| |
keyser,
verwondert.
Wel sou dien gotschen vorst syn handen willen baeden
En wasschen in ons bloet?.. Ick worde seer belaeden,
Om syn verraedery... 'k Hoor trommel een trompet.
Heeren, lanxt desen kant te saemen veirdig set.
(Rangeert u al op den rechten kant; de Gotten commen al den slincken kant uyt, schermen en draeyen wat; dan gaen de keysersche binnen, al de slincke syde op den vlucht; de Gotten blyven.
| |
1ste DEEL, 4den uytganck.(Den coninck der Gotten in het veld met syn 4 princen)
coninck.
Nu mogen wy met vlydt, in onse godsche landen,
Mars croonen met laurier, en vreugde-vieren branden,
Tot prael van dien god; de vrouw Fortuna schoon
Die heeft desen Romeyn gedreven van den troon;
Trajaen is crachteloos, nu vreest hy syn vyanden.
Daerom soo moeten wy hem sterker nog aenranden,
Op dat wy 't g'heele ryck gans bringen tot den val.
1ste prins.
Hiertoe soo sullen wy weerom te saemen al.
Ons crachten spannen in; daerop mogt g' u betrouwen.
Soo dat daer niet een man van ons en sal verflouwen,
Om t' oostenryckx gebiet te hebben in ons hant,
Dat voor de eerste reys van ons is aengerant.
2de prins.
De kanse loeg ons toe, wanneer wy gingen trecken
Naer het romeyns gebiet, om hun te gaen ontwecken
Uyt hunnen langen slaep van ruste en vermaeck,
Dat voor dien vorst nu is een groote droeve saeck.
3de prins.
Ick hadde groodt vermaeck, wanneer ick hun sag vluchten,
En die was gedoedt, was vol van droeve suchten
| |
[pagina 310]
| |
En liep soo achternaer, daer ick seer dapper sloeg,
Wanneer dat wy te gaer hun uyt het veld verjoeg,
En als syn majesteyt daerin heeft syn behaegen,
Soo ben ick weer bereyt om alles te gaen waegen.
Ick sal dien hoogen moet van dat roomeyns gebiet,
Door myne kloecke macht gaen bringen gans tot niet.
4de prins.
Men moet weerom als voor wat noodig is besoorgen,
Vergaeren nouw byeen, en leggen al verborgen,
Om, soo het noodig is, te hebben byder hant,
Want het is dan te laet, als men van kant tot kant
Het selve soecken moet; daer is veel kruyt en ballen,
Buspoer en andersints verschoten op de wallen,
Door vlam en vier verteirt; vooreerst moet 't magazyn,
Gelyck als van te voor, weerom vervult al syn.
coninck.
Comt, heeren, nevens my, laet ons tesaem wat wandelen,
Wy sullen breeder dan van dese saeck gaen handelen,
En wat er noodig is om in het veld te gaen,
Sal ick de orders geén om veirdig te doen staen.
(Gaet al den rechten kant binnen; de middel open.)
....................
| |
2de deel, 2den uytganck.
(Den romeynschen adjudant comt voor de middel met 4 recruten tot d'exercitie.)
adjudant.
Sa, mannen allegaer, ick sal u met plaisier
Betoonen op 't moment hoe gy moet syn in 't vier...
Let op de worden wel, om achter my te leeren
Hoe dat gy u in 't velt moet draeyen ende keeren,
Als het van nood sal zyn; en hoe gy dan met spoet
't Geweire dat gy hebt, in 't velt gebruycken moet.
| |
[pagina 311]
| |
Rangeert u al te saem... Wilt soo u voeten setten...
Den hoet wat in den cop... Wilt op myn worden letten...
Presenteert het geweir... Leg af... A dat is goet...
Draeyt u alf om... Weerom... Stryckt u geweir, al soet...
Legget geweire af... Wilt in een liengje strycken...
Assa marcheert nu... Staet... Stelt u nu van gelycken
Al veirdig tot de scheut... Leg aen... Gelyck... Geeft vier...
(Schiet.)
Uw leering die is goet, het doet my veel plaisier.
Nu, vrienden al te saem, ick sal u sonder beyden,
Te samen in het hof by onsen Keyser leyden.
Ick sal hem doen verstaen dat gy te saemen syt
Al veirdig voor syn croon te trecken in den stryt...
(Gaet al de rechten kant van vooren binnen:)
....................
| |
Naer-reden.Wy dancken u te saem, beminders van de Reden,
Die met stilswygentheyt quaemt uwen tydt besteden,
Om ons tragedi-spel met iever en gedult
't Aenschouwen; hopende dat gy vergeven sult
Fouten die g' in dit spel hebt commen te bemercken.
Laet u genoeghsaem syn des Heeren wonder wercken,
Die g' in Eustachius bespeurt hebt, die tot loon
Van syne deughden nu geniet des hemels croon.
Ul. dienaer, Joannes-Baptiste Signor.
Sulsicque, desen 9en september 1769. Fidem finemGa naar voetnoot(1). |
|