1988. De schepen achter zich verbranden,
zich zelf de mogelijkheid om terug te keeren ontnemen; zijn laatste redmiddel, zijn laatste toevlucht vernietigen; ook: besloten zijn te zegevieren of te sterven. In de geschiedenis wordt meermalen gewag gemaakt van het verbranden der schepen, waarmede veroveraars waren geland. Zoo deden de vrouwen der vluchtelingen uit Troje, toen dezen op Cicilië geland waren; Agathocles van Sicilië (6de eeuw); Willem van Normandië (1066); Ferdinand Cortez in Mexico (1516). Vgl. Haagsche Post, 9 Maart 1918, p. 291 k. 4; Handelsblad, 18 Juli (O) 1918, p. 2 k. 2: Als een man, die zijn schepen verbrand heeft, die niets en niemand meer behoeft te ontzien - zoo sprak heden de heer Posthuma. Zie Schrader, 293; Martel, Petit recueil des prov. franc. no. 25; vgl. fr. brûler ses vaisseaux; hd. die Schiffe (oder die Brücke) hinter sich verbrennen (oder abbrechen); eng. to burn one's boats (behind one). Syn. de bruggen achter zich afbreken (in De Arbeid, 15 Oct. 1913, p. 3 k. 4).
Auteursrecht onbekend