Het bereysde Oosten

Beschrijvinghe van verscheyde andere Serraillen ontrent de stadt van Constantinopel gheleghen.

BEhalven den Serrail die tot Constantinopel is, ende vande welcke wy wydt-loopigh ghesproken hebben, zijnder noch veele rondt-om de Stadt: den voornaemsten ende fraeysten is den genen die light by het Wapen-huys der Galleyen, die sy noemen Esqui Serrail: het gestichte is kleen, bestaende slechts in vier kamers, van weynigen schijn van buyten, maer van binnen en kander aen d'ooge niet rijckelijcker voor-vallen, noch oock vermaeckelijcker: daer is een Sale van dry syden al vol vensters van cristal glas, het opperste is gemaeckt rondt toe, ende al verscheydelijck verguldt met duysent-derhande coleuren: den vloer is al bedeckt met Tapyts, op de Persiaensche wijse geweven van zyde, daer in veele blommen verbeeldt worden, zijnde soo levendigh van coleure, datmen die schaers en kan aen-schouwen. Wy sagen in dese kamer een bedde groot genoegh om twintigh menschen in te liggen: den Boustangi die ons daer leyde, seyde ons dat den Grooten Heer daer gemeynelijck inden Somer sliep met sijn vrauwen: men koste niet treffelijcker, niet schoonder, niet aengenamer sien, noch dat de sinnen vanden menschen meer soude

[p. 89]

konnen voldoen als dit huys; de trappen daer op men om hooge gingh waeren bedeckt met Tapyts van stoppel-hayr van Kemels, 't welck soo sacht is als castor.

Naer desen Serrail is, de ghene die den Pacha Cigalle heeft doen bauwen, vry de schoonste: hy staet langhs het Canael vande swarte Zee; het ghestichte is kleyne, ende alle sijn schoonheyt beslaet in een schoone Sale, rondt toe-gewelft, ondersteunt door vier pilaeren van Porphyr-steen: te midden is'er een overschoon becken van Marber, 't welck is omringht met een leenbanck, daer-men telt twee-en-twintigh water-spruyten: aen yder venster vloeyen oock twee fonteynen die de plaetse inden Somer heel koel ende aengenaem maken. Daer is een ander kamer daer de fonteynen d'een op d'ander kruyssende, vallen in een uyt-ghehauwen Marber-steen, brullende een aenghenaem geruysch: den Grooten Heer schept sijn vreught daer te slapen soo langh het heet weder maeckt, rustende aen het soet geruysch van 't water.

Daer zijn noch dry ander Serraillen langhs het Canael, de welcke schier van 't selve ghebauwsel zijn als het gene van Cigalle, ende al vol fonteynen: dicht aen de Casteelen die den door-gangh van de swarte Zee beschudden op de zijde van Asien, is'er noch eenen schoonen Serrail, inden Hof zijnder staende-waters niet seer diep, al-waer den Grooten Heer sijn vermaeck neemt inden Somer, hem badende met de vrauwen, ende tot een tijdt-verdrijf doet hyse daer worstelen op groote stucken houts, stellen eenigen prijs voor de ghene die zich de gauwste ende kloeckste betoont; daer zijn in dese Serraillen noch meer ander tijdt-verdrijvingen, die niet en dienen als om hem te verlustigen; ende voor ghewis men moet belijden dat'er niet eenen Vorst en is op de wereldt die vreughdelijcker leeft ende met minder onrust als den Grooten Heer, want naer de schynbaerheyt, hy geniet een groote ruste

[p. 90]

ende van gheest, ende van lichaem: hy en ontrust den gheest niet met de saecken van den Staet, voor alsoo veel alleenlijck als't hem lust daer-mede sijnen tijdt te verdrijven, hem t'eenemael gerustende op sijn dienaers, zich in-beeldende dat alle de Princen der Aerden zijn onder hem. Hy en kan niet versinnen tot ghenoechte sijn's lichaems, ofte hy en heeft dat soo drae, sonder eenigen den minsten schroom des gewissens, overmits sijnen Godts-dienst soo ruym is, dat hy hem alle dese genoechten toe-laet.