Mengeldichten

De leerlingen aen hunnen agtbaeren onderwyzer. (Gezang.)

Wat spoórt ons hert nog tot de vreugd

In zulk een tyd van jammerklagten?

Wat vonk van blydschap voelt onz' jeugd

En streelt het hert met zanggedagten?

De Naemfeest, die wy jaer aen jaer

Van onzen braeven Meester vieren,

Doet onze stemmen met malkaer

Doór vreugdeklanken opwaerts stieren.

Vervoegt uw hert en zinnen saêm,

En leert uws Meesters deugden kennen,

Waervan de lofbodin den naem

Reeds voert op hagel blanke pennen;

Hoe ver zyn trouw en schranderheyd,

Hoe ver zyn weétenschappen strekken,

Hoe ver hy elk doór moeyte en vlyt

Tragt tot de waere deugd te trekken.

[p. 27]

 

Wat iever hy aen elk betoont,

 

Om deugd en wysheyd in te scherpen;

 

Al word hy dikwils valsch beloond,

 

Niets kan zyn vlyt te nederwerpen;

 

Al kwam by hem nog een barbaer

 

Zyn schoól ten onder boven keeren,

 

Hy vreest geen godverloochenaer,

 

Een God, en Godsdienst blyft hy eeren.

 

 

 

Onz' schoól mag nog, gedankt zy God!

 

Zich van zoo schrandren Meester vleyden;

 

Een lid van 't duerbaer overschot,

 

Dat ons ter deugdbaen in zal leyden.

 

Hy oefent ons in Jesus leer,

 

In nutte en heylzaem' weétenschappen,

 

Tot ons geluk en 's hemels eer,

 

Om naer 't volmaekt geluk te stappen.

 

 

 

Dat Gods algoedheyd hem bewaer',

 

En steéds gelieve te behoeden,

 

Om zyne Naemfeest menig jaer

 

Te vieren, vry van tegenspoeden;

 

Zie daer den zegenwensch dien wy

 

Met gulle boezemliefde zingen;

 

Dat God uw huys en land bevry,

 

Tot heyl van uwe kweekelingen!.