Passi, Paesch, en Pinxter gezangen

Nevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens

Van het Soudaens Dogterje. Of: De minnende Ziele tot Godt komende.

Stemme: Een Boerman, &c.

Zy was vroeg opgestande,
Al om te plucken Bloemkens,
Al in haer Vaders Warande.

Sy sag de schoone Bloemen aen,

Sy dogte in haer sinnen:
Wie mag de Maker der Bloemen zijn?
Mogt ik hem eens gewinnen.

[p. 87]

 

Het moet een abiel Konstenaer zijn,

 

Een Heer van grooter waerden,

 

Die dese schoone Bloemkens fijn,

 

Doet spruyten uyt der aerden.

 

Ik hebbe hem in mijn herte soo lief,

 

Mogt ik hem eens aenschouwen,

 

Ik soude latem mijn Vaders Rijk,

 

En geven hem mijn trouwe.

 

Des nagts ontrent der midderdagt,

 

Jesus quam voor haer vensterken staen,

 

Doet op wel schoon zuyver Maegt,

 

Ik ben met uwe minne bevaen.

 

Die Maget stont op soo haestelijk,

 

Sy heeft haer vensterken open gedaen,

 

Doen sag zy Jesus haer soete Lief,

 

Soo vriendelijk voor haer staen.

 

Zy zag haer Lief soo minnelijk aen,

 

Zy neygde neder ter aerden,

 

Zy bood hem soo vriendelijk goeden dag,

 

Met alsoo grooter eerwaerden.

 

Mijn alderliefste Jongelink schoon,

 

Van waer komt gy gegangen?

 

Uwes gelijk en zag ik noyt,

 

In al mijn Vaders Landen.

 

Schoon Maget ik heb u lang bemint,

 

Om u ben ik gekomen,

 

Ik kome al uyt mijn Vaders Rijk,

 

Ik ben de Maecker der Bloemen.

 

Zijt gy mijn alderliefste Lief?

 

Na u staet mijn verlangen,

 

Nu leyt my uyt mijn Vaders Rijk,

 

Met u soo wil ik ick gangen.

 

Schoon Maget wilt gy met my gaen,

 

U Rijk soo moet gy laten?

 

Ik kome al uyt mijn Vaders Rijk,

 

En ’t is tot uwer baten.

 

Mijn alderliefste Jongelink schoon,

 

U eygen wil ik wesen,

 

Nu leyd my uyt mijns Vaders Rijk;

 

Mijn Throon sal ik u geven.

 

Hy nam die schoon al by der hand,

 

Hy leydese alsoo verre,

 

Wel hondert duytsche mijlen lank,

 

Al uyt haer Vaders Landen.

 

Zy sprak soo meenig soete woord,

 

Zy gingen beyde te zaeme:

 

Nu zegt my edele Jongelink schoon,

 

Hoe is dog uwen Name?

[p. 88]

 

Mijn naem is soo wonderlijk schoon,

 

Hy staet soo hoog geschreven,

 

Al in mijn Vaders Koningrijk,

 

Is my die Naem gegeven.

 

Schoon Maget dient my met herten reyn,

 

Geeft my u trouw alleene,

 

Mijn Naem is u alleen bekent,

 

Jesus van Nazarene.

 

Zy sag haer Lief soo minnelijk aen,

 

Zy neygde neder ter Aerden,

 

Schoon Lief ik geve u mijn hert en trouw,

 

Van u wil ik niet scheyden.

 

Zy spraeken soo meenigen soeten woort,

 

Zy gingen beyde te gader:

 

Nu segt my Edele Jongelink schoon,

 

Wie is dog uwen Vader?

 

Mijn Vader is soo rijcken man,

 

Zijn Rijk gaet alsoo verre,

 

Hemel en Aerde heeft hy gemaekt,

 

De Zon, de Maen, ende de Sterre.

 

Hemel en Aerde, en alle Goet,

 

Van hem is ’t al gekomen,

 

Thien hondert duysent Engelen schoon,

 

Staen altijt tot zijnen loven.

 

Is u vader soo rijken Koning,

 

Ende alsoo rijck van goeden,

 

En segt my Edelen Jongelink schoon,

 

Wie isser uwe Moeder?

 

Mijn Moeder is een Maegt,

 

Haer Naem is hoog geschreven,

 

Zu heeft my ter werelt gebragt,

 

Reyne Maget is zy gebleven.

 

Is u Moeder een reyne maegt,

 

Sijt gy een Konings Soone:

 

Nu zegt my Edele Jongelink schoon,

 

Van waer zijt gy gekomen?

 

Al uyt mijn ’s Vaders Koningrijk,

 

Daer is ’t soo vol van vreugden,

 

’t Negentig duysent Jaren lank,

 

Is daer maer een uure.

 

Mijn alderliefste Jongeling schoon,

 

Ik heb soo grooten verlangen,

 

Na uwes Vaders Koningrijk,

 

Laet ons daer binne gangen.

 

Schoon Maget dient my met herten reyn,

 

Mijn Rijk sal ik u geven,

 

Dan sult gy altijdt by mijn zijn,

 

In groote vreugde leven.

[p. 89]

 

Zy gingen een soo langen wegh,

 

Al door die groene Heyden,

 

Sy quamen voor een Kloosterken,

 

Jesus woude doen scheyden.

 

Mijn alderliefste Jongeling schoon,

 

Moet ik nu van u scheyden?

 

Noyt en hoord’ ick droeviger woort,

 

Van rouw soo moet ik sterven.

 

Hy nam die schoone al by der hant,

 

Hy sprak met soeter sinnen,

 

Oorlof schoon maegt verbeyd my hier,

 

Ik moet nu gaen hier binnen.

 

Jesus is van daer gegaen,

 

Die Maget hem verbeyde,

 

Zy weende soo meenigen natte traen,

 

Dat Jesus was gescheyden.

 

Doen den dag ten avond quam,

 

Die schoone Maget hadde verlangen,

 

Na Jesus haer alderliefste Lief,

 

Hy beyde haer veel te langen.

 

Sy klopte soo lustelijck op die Poort,

 

Met alsoo kloecke sinnen,

 

Doet op, doet op, doet op die Poort,

 

Mijn Lief die is daer binnen.

 

De Poort die wert daer open gedaen,

 

De Portier quam daer vooren,

 

Hy zag die schoone maegt voor hem staen,

 

Dat dogt hem wonder wesen.

 

Zegt my schoon maget wat gy begeert,

 

Hoe komt gy hier alleene?

 

Zegt my schoon maget wat gy begeert,

 

Waerom soo moogt gy weene?

 

Og Vader! mijn lief, die ik bemin,

 

Die is my al ontgange:

 

Zegt hem dat hy hier by my komt,

 

Hy beyd my veel te lange.

 

Schoon maget! U Lief en is hier niet,

 

Ik heb hem hier niet vernomen,

 

Voorwaer hy is hier niet bekent,

 

Hy en is hier niet gekomen.

 

Og Vader! hoe moogt gy zeggen dat?

 

Mijn Lief die ik beminne,

 

Dat laetste woord, dat hy tot my sprak,

 

Hy seyde, hy gink hier binne.

 

Zegt my schoon maget, hoe hiet u Lief,

 

Daer gy soo veel van spreecket?

 

Ja Vader, dat en weet ik niet,

 

Zijn Naem is my vergetet.

[p. 90]

 

Hy is soo wonderlijken schoon,

 

Zijn rijk staet alsoo verre,

 

Hy is gekleed met blaeuw Lazuer,

 

Onbesmet met gulde sterren.

 

Zijn oogen staen seer vrindelijk,

 

Hy is seer soet van spraeken,

 

Hy quam al uyt zijns Vaders Rijk,

 

Hy wilde my ontschaecken.

 

Sijn hayr ook blinkt van verwe schoon,

 

Alwaer het rooden Gouden:

 

Hy is mijn alderliefsten Lief,

 

Hy heeft mijn hert en trouwe.

 

Schoon Maget is u Lief soo schoon,

 

En alsoo hoog van prijsen?

 

Alwaer hy uyt des Hemels Throon,

 

Hy en mogt niet beter wesen.

 

Og Vader! wat ‘k wil seggen meer,

 

Ik mag hem niet vol-loven,

 

Zijn Moeder is een reyne Maegt,

 

Een Konings Soon van boven.

 

Die Poortier uyt verwonderen sprak:

 

Jesus van Nazarene!

 

Ja Vader, alsoo heet mijn lief,

 

Daer ik soo zeer om weene.

 

Schoon Maget is dat u liefste lief?

 

Die sal ick u wel wijsen,

 

Hy is alsoo welle bekent,

 

Hy is van hoogen prijsen.

 

Segt my schoon Maget uwen naem,

 

Van waer komt gy gegangen?

 

My dunkt als ick aen u verstaen,

 

Gy zijt uyt vreemde Landen.

 

Al uyt mijn Vaders Heydensche Weth,

 

Van daer ben ik gebooren,

 

Mijn liefde die my ontgangen is,

 

Met hem ben ik hier gekomen.

 

Schoon Maget leeft na mijnen raed,

 

U Lief sal ick u wel wijsen,

 

Laet u Vaders Heydensche Weth,

 

Gy moet Christen wesen.

 

Og Vader! dat gy op mijn begeert,

 

Dat sal ik geerne volbrengen,

 

Mijn Lief is alle eere weert,

 

Die ik soo zeer beminne.

 

Hy leerde die Maget volkomelijk,

 

Al in den Christen geloove,

 

Hy leydense in een kloosterken,

 

Reyn Maget is zy gebleven.

[p. 91]

 

Zy dienden haer Lief getrouwelijk,

 

Zy hadde soo grooten verlangen,

 

Na Jesum haer alderliefste lief,

 

Hy beyde haer veel te langen.

 

Doen zy haer leven hadde geëynd,

 

En van hier soude scheyden,

 

Jesus quam uyt zijn Vaders Rijk,

 

Hy wilde zijn Lief geleyden.

 

Hy heeftse vriendelijcken ontfaen,

 

Met soete melodye,

 

Hy brogtze in zijn Vaders Rijk,

 

Doen was die Maget blye.

 

Al dat haer herte begeeren mogt,

 

Het wort haer daer gegeven,

 

Sy sal met Jesus haer soete Lief,

 

Altoos in vreugden leven.

 

 

 

Staet op mijn Vriendinne, mijn schoone, en komt mijn Duyve in de gaten der steenrotze. Cant.cap.II.