Passi, Paesch, en Pinxter gezangen
(1720)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijNevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens
Stemme: Schoonste Nimphje van het wout.
ROose-kransjen u zy lof,
Uyt den Hof,
Van den Hemel neer-gezonden,
Van verscheyde Bloemtjes schoon,
Als een Kroon,
Wel-gevlogten en gebonden.
Edel Kroontjen dat wel staet,
Voor cieraet,
Op het hooft van Godts Vriendinne,
Gulde Kroone die bekroont,
En verschoont,
’s Hoogen Hemels Koninginne.
Lieffelijcke Roos-plant soen,
Altijt groen,
En gy draegt sneeu-witte Roosen,
Op elk blaedjen seer bequaem,
Staet den Naem,
Van Maria uyt-verkoosen.
Kransje dat u soo behaegt,
Moeder Maegt,
Daer men tusschen vijf Robijnen,
| |
[pagina 82]
| |
Van ons Heeren Gods Gebedt,
Wonder net,
Siet u Roosjes tusschen schijnen.
Psalterken gy maekt bevreest,
d’Boosen geest,
Die eer Saul quam bespringen,
Als hy hoort den soeten tael,
Menigmael,
Van ’t Ave Maria singen.
Kostelijckste Ketentjen,
Dat ik ben,
En noyt beter was te vinden,
Om den boosen vyant fel,
Van de Hel,
Kragteloos, en vast te binden.
Kransjen als ick sonderling,
Voor een Ring,
U gae dragen aen mijn vinger;
Tegens het hoovaerdig vat,
Goliath,
Zijt gy mijnen Davids slinger.
Gy zijt ook mijn minne-brief,
Aen mijn Lief,
Dat ’s Maria uyt-geschreven,
Vliegt ten Hemel, heel gereet,
Brengt bescheet,
Van haer die my doet te leven.
Gy helpt my waer dat ik ga,
Waer ik sta:
Sal ik ergens gaen of reysen,
Met u kort ik weg, en tijt,
Die ’t verslijt,
Met leesen en overpeysen.
Als ik in mijn kamerken,
Met u ben,
In de Kerk of in een hoekjen,
Gy dient my daer altemet,
Een Gebed,
Of voor een Godtvrugtig Boekjen.
Over al ik u mee voer,
Aen mijn snoer,
Leydraet die my kond geleyden,
Tot Mariaas soete schoot;
In de dood,
Daer ik nimmer van moet scheyden.
Laet dit lieve Kransjen zijn,
Een band, die mijn,
Met Maria voegt te samen,
Op dat ik, die haer nu dien,
Haer mag zien
In het Eeuwig Leven, Amen.
|
|