Passi, Paesch, en Pinxter gezangen

Nevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens

[p. 64]

Een Droom-Liedeken.

Stem: Schoon Jonkvrouw ik moet u klagen.

EEnen vreemden droom der droomen,
Droomd’ ik in der Nacht,
Mijn dogt, dat ik was gekomen,
Door Gods roep en macht,
Tot het Avondmael des Heeren,
Van Christo ons weert,
Ik dagt ik wil my verneeren,
Soo de Schrift ons leert.

Daer sag ik den Paus, ons Broeder,

Sitten boven an,
Ik dagt dit is ons Behouder,
Sulks dogt my daer van,
Hem behoort die plaets alleene
Van Christo ons Heer,
Petrus Navolger reene,
Ik gaf hem de eer.

Hem komt toe, ons te ontbinden,

Van ons sonden al,
En met den Ban te verslinden,
Al het boos getal:
Want niemant, naer mijn gevoelen,
En had dit vermoog,
Dan die saten in de stoelen
Des Apostels hoog.

Maer ik vraegde den genoden,

Na den regten zin,
Dokter Luther als ontbooden,
Quam ook mede in:
Die ging daer den Paus beklijven,
Men sloeg dobbe, dobbe, dop,
Om hem uyt den Stoel te drijven,
Stond daer meenig op.

Een Leeraer fijn, quam daer ook mede,

Want hy was genoot,
Hy zogt ook de hoogste steede,

[p. 65]

 

Met zijn aenhang groot;

 

Doen quamen met slegte kleeren,

 

Die men noemt Mennist,

 

Om dees plaets ook disputeeren,

 

Hier rees grooten twist.

 

d’Een ging d’ander daer veragten

 

Elk tongs gaf daer vyer,

 

Elk sprak: Ons, met ons geslagten

 

Komt de plaats toe hier;

 

Want d’Apostels zijn gestorven,

 

En nu hebben wy,

 

Dese plaets voor haer verworven,

 

Om te doen als zy.

 

Hoe sal nog dit spel af loopen,

 

Dagt ik in mijn geest,

 

Elk seyt, hem komt toe te Doopen,

 

En te Bannen meest:

 

Elk wil Christus stoel besitten,

 

En aen ’t hoogst eynd’ gaen:

 

Sal den Weert behagen ditten,

 

Kan ik niet verstaen.

 

Ik sprak tot haer sonder schroomen:

 

Rust u hooft goe Lien;

 

Den Paus is noyt sijn plaets benomen,

 

Nog ’t sal niet geschien;

 

Maer niemant en woud’ mijn hooren,

 

In dit groot discoort,

 

Al mijn spreeken was verlooren,

 

En veragten ’t Woort.

 

Doen riep mijn Prins my by namen,

 

In mijn slaeps onrust,

 

En sprak, laetse twisten samen,

 

Stryen na haer lust:

 

Want ik moet mijn Volk beproeven

 

Van dees ketterijn;

 

Die ten eynd volstandig toeven,

 

Zullen zalig zijn.