Passi, Paesch, en Pinxter gezangen

Nevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens

[p. 60]

Een Geestelyk Liedeken.

Stemme: O Rat van avonturen.

HOort toe gy Kersten zinnen,
En wilt niet zijn bezwaert,
Alle die Godt beminnen:
Hoe dat Joannes verklaert,
In ’t sevenste Capittel beschreven,
Hoe Jesus smorgens vroeg,
Gekomen is in den Tempel,
Leerende ’t Volk meenig goet exempel,
Die Pharizeen hadden spijt genoeg.

Die Pharizeen quaet van gedagten,

Quamen voor Jesus op dat pas,
Een Vrouken dat zy bragten,
Die in Overspel bevonden was,
Zy seyden: Meester dese Vrouw is bevonden
In Overspel, met boosen geschal,
Dus wilt hier vonnis over geven,
In Moyses Weth daer staet geschreven,
Dat men dusdanige steenen sal.

Om Jesus te achterhalen,

Hebben zy desen list geleyd,
Want hy met soeten talen,
Altoos sprack van barmhertigheyt,
Om Jesus te ondersoecken,
Of hy zoude hebben geseyt,
Dat men se zoude steenen,
Dat was haer-lieder meenen,
Dat en waer geen barmhertigheyt.

Christus de Heer vol waerden,

Die boog hem neder zaen,
Ende schreef daer in der Aerden,
Wat zy zelve hadden misdaen:
Zy zagen daer in ’t ronde,
Op malkanderen algemeen,
Hoort wat haer Christus oorkonde:
Die van U, is sonder sonde,
Die werpt den eersten steen.

Hier by mogen wy bedieden,

Dat een Yegelijk wel verstaet,
Zijn Hoveken zelf te wieden,
Eer hy in een anders gaet;
En wilt geen vonnisse geven,

[p. 61]

 

Daer gy zelve in schuldig zijt:

 

Want zy zagen daer beschreven,

 

Haer misdaed, die zy hadden bedreven,

 

’t Welk ons ’t Evangelie belijd.

 

Die Pharizeen gemeene,

 

Zijn al te saem weg gegaen,

 

En lieten daer alleene

 

Het Vrouwken voor Christus staen:

 

Christus al sonder sparen,

 

Hy vraegde ’t Vrouken zaen:

 

Waer dat zy waren gevaren,

 

Al die haer quamen bezwaren,

 

Al die haer beschuldigd’ gaen.

 

Heeft u Yemand van desen,

 

Heeft Christus dat Vrouwken gevraegt?

 

Och niemand Heer gepresen!

 

Sprak dat Vrouwken seer vertsaegt;

 

Soo en wil ik U niet verdoemen,

 

Sprak tot haer Christus den Heer,

 

En dient geen vreemde Afgoden,

 

Gaet leeft na mijn geboden,

 

En zondigt voortaen niet meer.

 

De barmhertigheyt des Heeren

 

Mogen wy hier by verstaen,

 

Elk die hem soo bekeeren,

 

Al is hy met zonden belaen,

 

Wil hy voort deugdelijk leven,

 

Hy wert van Christus bevrijt:

 

Maer en wilt geen oordeel geven,

 

Daer een ander om zoude sneven,

 

Op dat gy ook niet g’oordeelt en zijt.