Passi, Paesch, en Pinxter gezangen
(1720)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijNevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens
Stemme: Schoone Nimph aensiet, &c.
CHristus komt by zijne Discipelen elve,
Aen Tafelen vergaert,
Hy berispt haer door zijne woorden selve
Over haer quaden aert,
Dat zy ongeloovig bleven in desen,
Niet willig wilden nemen aen,
Dat haeren Heer was opgestaen,
En weer verresen.
Hy belast haer alle om te gaen preecken,
Het Evangely klaer,
En zy tot alle Menschen souden spreecken,
Dat het waeragtig waer,
Wie niet Gedoopt was, en wilde Gelooven,
Al niet en souden zalig zijn,
Maer eeuwig in de Helsche pijn,
Worden verschooven.
Hy sprak veel teek’nen, zullen zy uytwercken,
Die Regt Geloovig zijn,
Waer door men klaerlijk wel sal konnen mercken,
| |
[pagina 35]
| |
Dat het zijn van de mijn.
Duyvelen zullen voor haer-lieden vreesen,
Spreecken met nieuwe Tongen klaer,
Slangen zullen niet schade haer,
Siecken genesen.
Dus spreeckende, soo is hy weg-genomen,
Voor haer, van deser aerd,
Zy zagen daer twee Mannen by hem komen,
Als hy ten Hemel-waert,
In het aenschouwen, nu was opgevaren,
Gekleet in schoone kleed’ren wit,
Die spraken: Mannen, wat is dit,
Dat gy wilt staren.
En opwaerts zien al na den hoogen Hemel,
Daer uwen Heer nu is?
Een wollik quam met een zeer stark gewemel,
Als eenen duysternis,
Van boven neder van den Hemel zweven,
Voor haer oogen alle gelijk,
Als Godt in zijne Hemelrijk,
Nu waer verheven.
Hy sit nu ter regterhand van zijn Vader,
Verheven in den Throon,
Van waer hy wederom zal komen nader,
En geven yder loon,
Zijn vonnis sal hy dan over ons geven,
Dat yder sal zijn regt ontfaen,
Van alles wat hy heeft gedaen,
Hier in dit leven.
|
|