Oude ende nieuwe lof-zangen, die gemeenlyk gezongen worden op de geboorte ons heeren Jesu Christi, van kers-nagt, tot Maria Ligtmisse toe
(1740)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStemme: Op de gemeene voys.OKers-nagt schoonder dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't Ligt verdragen,
Dat in uw duysternisse blinkt,
En wort geviert en aangebeden,
Zijn hoogmoet luystert na geen reden,
Hoe scherp die in zijn ooren klinkt,
Hy poogt d' onnoosle te vernielen,
Door 't moorden van onnoose zielen
En wekt een Stad en Lant geschrey,
In Bethlehem, en op den akker:
En maakt den geest van Rachel wakker,
Die waren gaat door Beemd' en Wey.
Dan na het Westen, dan na 't Oosten,
Wie zal de droeve Moeder troosten?
Nu zy haar lieve kinders derft?
Nu zy die ziet in 't bloet versmooren,
Al eerse naauwlijks zijn gebooren,
En zoo veel Zwaarden root geverft?
Zy ziet de Melk op de tippen?
Van die bestorve en bleeke Lippen,
Gerukt nog vers van 's moeders borst?
Zy ziet de teere Traantjes hangen!
Als dauw aan druppels op de Wangen:
Zy zietse vuyl van bloet bemorst.
De wink-braan dekt nu met zijn boogjes,
| |
[pagina 13]
| |
Gelooken, en geen lagchend' oogjes,
Die straalden tot in 't Moeders hert;
Als sterren die met haar gewemel
Het aanschijn schiepen tot een Hemel,
Eer 't met een mist betrokken wert.
Wie kan d' ellend' en jammer noemen,
En tellen zoo veel jonge Bloemen?
Die doen verwelkten, eerse nog
Haar frissche bladeren ontlooken
En lieffelijk voor eyder rooken?
En 's morgens dronken 't eerste zog.
Zoo velt de Zeys de Kooren-aren,
Zoo schud een buy de groene blaren:
Wanneer het stormt in 't wilde wout?
Wat kan de blinden staat-zugt brouwen,
Wanneerse raast uyt mis-vertrouwen,
Wat luyt zoo schendig dat haar rout?
Bedrukte Rachel schort dat waren,
U Kinders sterven Martelaren;
En eerstelingen van het zaat:
Dat uyt uw bloet begint te groeijen,
En heerlijk tot Gods eer zal bloeijen!
En door geen wreetheyt en vergaat.
|
|