Oude ende nieuwe lof-sangen, die gemeenlijk gesongen worden op de geboorte ons heeren Jesu Christi, van kers-nagt, tot Maria Ligtmisse toe

[p. 2]

[MEt dese Nieuwe-Jaere]

MEt dese Nieuwe-Jaere,
Soo wort ons openbare, Hoe dat een Maget vrugtbare, De werelt heeft verblijd,
Geloovet moet zijn dat soete Kindekijn,
Ge-eert moet zijn dat soete Maegdekijn,
Nu eeuwelijk tot aller tijd.

Hoe wel was haer te moede

Doe zy in vleys en bloede, Aensag haer herten hoede, Den Heere der werelt wijt.   Geloovet &c.

Sy baerde hem sonder pijne,

Ende bleef reyn Maget fijne, Des sondaers medecijne, Des hebben de Joden spijt.   Geloovet &c.

Die Engelen songen schoone,

Gloria in den Throone, Ter eeren, ende tot loone Van ’t Kint gebenedijd.   Geloovet, &c.

Als ’t agt dagen waren geleden,

Doe wert Jesus besneden Al naerder Joden zeden, ’t Welk ons van sonden vrijt. Geloovet,   &c.

Uyt Oriente Lande Quamen te offerhande,

Drie Koningen onbekande,
Gode gebenedijt.   Geloovet, &c.

Den derthiende dage zijt vroeder,

Vonden zy hem by zijne moeder, Joseph was zijn behoeder, So ons de schriftuere belijt.   Geloov. &c.

Als die drie weeken omme quamen,

So ginse na betamen, Onbevlekt van alle blamen
’t Welk was om ons profijt.   Geloovet, &c.

Aldus ging die Maget simpel En droeg haer Kind ten tempel, Alle Vrouwen tot een exempel

Die volgt het met vlijt: Geloovet moet zijn dat soete Kindekijn, &c.