Oude ende nieuwe lof-sangen, die gemeenlijk gesongen worden op de geboorte ons heeren Jesu Christi, van kers-nagt, tot Maria Ligtmisse toe
(1718)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStem: Ick ging op eenen morgen, &c.LAet ons den Heere loven,
Die ons dus heeft bemint,
Dat hy neerdalt van boven,
En wort nu een kleen kint,
In pijn, en smart, den mensch gelijk,
In armoede verschoven, Om ons te maken rijk.
Wy moesten de dood sterven,
Gekomen door den val,
| |
[pagina 62]
| |
En eeuwelijken derven, Der Eng’len blijd geschal
En ’s Hemels soete melody,
Die wy nu weer beerven, dus singt met herten bly.
Nu prijst den nieuwen Koning,
Dit kint, ons Heer, ons God,
Die hier komt tot verschooning,
Van onser sonden lot, Neerdalen in dit aertse dal,
En kiest tot zijne wooning, Een arme beeste stal.
Daer leyt hy by twee beesten,
In koude op het hoy, wanneer des Hemels geeste,
Singen wel schoon en mooy,
Glory zy God sonder verschil,
De mensen vrede meeste, die zijn van goeden will.
De Herderkens bevroeden,
In ’t middel van den nagt,
Daer zy haer kudde hoeden,
Iets wonders was volbragt,
Om dat Godts klaerheyt haer omscheen,
Vreef den in haer gemoeden, Als zy waren alleen.
Als d’ Engelen verkonden,
Aen d’Herders dees nieuwe maer,
Soekende, sy hem vonden, by zijne Moeder daer
Tot Bethlehem, in eenen kreb,
In doeken klaer gewonde, behoed al door Joseph.
Soo haest als zy bevinde,
Dit woort te wesen waer, Dat desen kleynen kinde,
ons Saligmaker daer, Geboren was tot onser vreugt, Sy en al Gods beminde, hebbe haer seer verheugt.
Een Sterre uyt den Oosten,
De Wijse volgden na, Die haer, en ons vertroosten
In ons geleden scha; Dus laet ons singen gloria,
Zy u Godt in den hoogsten, Amen, Alleluja.
|
|