Monumenten in Nederland. Limburg

Kerkrade

De nu als Herzogenrath in Duitsland gelegen stad werd in de 11de eeuw tegen de westflank van het plateau van Kerkrade gesticht als de ontginningsnederzetting ‘Rode’ aan de Worm. Iets westelijker op het plateau volgde in 1104 de stichting van de augustijnerabdij Rolduc (Kloosterrade). Rode werd in de 13de eeuw een stad, aangeduid als 's-Hertogenrade (Herzogenrath) en was tevens zetel van het Land van 's-Hertogenrade, dat in 1288 aan de hertogen van Brabant kwam. In 1661 werd het gebied Spaans en van 1713 tot 1785 Oostenrijks. In het ten zuiden van de abdij Rolduc gelegen gehucht Holz begonnen de abten van Rolduc in de 18de eeuw met de exploitatie van enkele kleine kolenmijnen. Voor de afvoer van de kolen verbeterde men in 1783-'86 de straatweg van Maastricht naar Keulen en ontstond de Nieuwstraat richting Aken. Na 1794 gingen deze mijnbouwactiviteiten ten gronde om vanaf 1810 te worden hervat (Domaniale mijn).

In 1815 werd Herzogenrath opgedeeld in een Duits en een Nederlands deel. Aan de noordzijde werd de Worm de scheiding. De grens liep verder tussen de abdij (Nederlands) en de stad (Duits) en vervolgens via de Nieuwstraat naar het zuiden.

In het Nederlandse deel, aan de westzijde van het plateau bij de Anstelerbeek, ontwikkelde zich het huidige Kerkrade vanuit een in opzet middeleeuwse nederzetting bij een 18de-eeuwse kerk. De moderne exploitatie van de Domaniale mijn (ook op Nederlands grondgebied) vanaf 1860 droeg sterk bij aan de groei van Kerkrade, zeker nadat in 1873 een mijnspoorweg naar Simpelveld in gebruik was genomen (van 1934 tot 1993 personenspoorlijn). Met de aanleg van de mijn Willem Sophia (1899-1902) en enkele andere mijnen in de omgeving groeide Kerkrade explosief, waarbij oudere gehuchten als Vink en Chêvremont de kernen werden van nieuwe mijnwerkerskolonies (respectievelijk in 1919 en 1920-'27). Na de Tweede Wereldoorlog is het plateau van Kerkrade grotendeels volgebouwd en zijn er nieuwe woonwijken (Nulland, Rolduckerveld) gerealiseerd ter plaatse van de in 1969 gesloten Domaniale mijn.

De voorm. abdij Kloosterrade of Rolduc (Rode-le-Duc) (Heyendahllaan 82) [1] werd in 1104 gesticht door Ailbertus van Anthoing als abdij van de reguliere kanunniken van St. Augustinus. In 1797 werd het klooster opgeheven, waarna in 1831 de gebouwen in gebruik werden genomen als Klein-Seminarie van het bisdom Luik en vanaf 1843 als Klein-Seminarie met pensionaat van het bisdom Roermond. Thans huisvesten de gebouwen een streekschool, een priesteropleiding en een congrescentrum.

De kern van het complex is de romaanse abdijkerk in de as van een rechthoekige binnenhof. Deze kruisbasiliek heeft een klaverbladvormig koor met crypte en een hoogopgaand westwerk. De oudste delen van de kerk zijn het buitenmuurwerk van het klaverbladvormige deel van de crypte (gewijd in 1108) en de funderingen van dwarspand en schip. In 1130 verrees boven de crypte het klaverbladvormige koor met stenen overwelving, in 1138 gevolgd door het overwelfde transept. Onder abt Erpo begon men in 1143 de kerk westwaarts met drie traveeën te vergroten. Ter hoogte van de eerste en de derde travee van het middenschip zijn de zijbeuken opgehaald tot pseudotransepten met dwarse tongewelven. Met

Kerkrade

1	abdij Kloosterrade of Rolduc (zie p. 173)
2	R.K. St.-Lambertuskerk (p. 175)
3	Herv. kerk (p. 175)
4	R.K. St.-Catharinakerk (p. 175)
5	R.K. Maria Gorettikerk (p. 176)
6	R.K. Maria ten Hemelopnemingkerk (p. 176)
7	R.K. De Blijde Boodschapkerk (p. 176)
8	Raadhuis (p. 176)
9	Postkantoor (p. 176)
10	kasteel Oud Ebrenstein (p. 176)
11	Kerkraadse Handelsbank (p. 177)
12	schachtgebouw Domaniale Mijn, terrein Nulland (p. 178)
13	Wijngrachttunnel en Tramwegtunnel (p. 178)

[p. 174]

Kerkrade, Abdij Kloosterrade of Rolduc, plattegrond abdijkerk

de tweede travee en de in de tweede helft van de 12de eeuw toegevoegde vierde travee corresponderen zijbeuktraveeën met middenzuilen tussen de hoofdpijlers en ribloze kruisgewelven. In 1209 werd de kerk gewijd (altaarwijding 1224). De westbouw kwam tot stand in de tweede helft van de 12de eeuw met een hoogopgaande middentoren ter breedte van de middenbeuk, geflankeerd door lagere torens in het verlengde van de zijbeuken. De kapconstructie van het schip kwam tot stand in 1586 (d) na brandschade in 1574 of 1580. Bij ingrijpend herstel van deze westbouw in 1624 heeft men de bovenste geleding van de middentoren toegevoegd. De spits met lantaarn dateert van 1678. De kerk heeft zwaar te lijden gehad van brand, aardbeving, mijnschade en verbouwingen. In 1853 begon een eerste restauratie onder leiding van P.J.H. Cuypers, gevolgd door een tweede restauratie in 1891-1902, waarbij het in de 16de eeuw aangebrachte laat-gotische koor werd afgebroken en vervangen door een reconstructie van het romaanse koor (1893). Een restauratie in 1931-'32 betrof voornamelijk de westbouw en de gewelven die door mijnschade ontzet

Kerkrade, Abdij Kloosterrade of Rolduc

[p. 175]

waren. In 1962 is de toren nogmaals gerestaureerd.

Bijzonder in het interieur is de rijkdom en grote variatie van het romaanse beeldhouwwerk van de kapitelen van de zuilen in crypte en schip. Vier zuilen van de crypte en drie wandzuilen van de zuiderzijbeuk hebben basementen in de vorm van dierlijke monsters. De in verschillende typen uitgevoerde kapitelen vertonen grote overeenkomst met de gebeeldhouwde kapitelen van de kathedraal van Doornik. In de vloer van het middenschip ligt onder een 17de-eeuws koperen rooster het graf van Walram III, hertog van Limburg († 1226), waarvan de grafzerk in reliëf de hertog in wapenrusting toont. Verder zijn er zes grafzerken van abten (16de-18de eeuw), waaronder de zerk in vroege renaissance-vormen voor Leonardus Dammerscheidt († 1557), in maniëristische vormen die voor Balduinus van Horpusch († 1635) en in classicistische vormen die voor Caspar Duckweiler († 1650). Tot de inventaris behoren koorbanken uit de tweede helft van de 18de eeuw en een altaaronderdeel in Lodewijk XV-stijl.

De binnenhof wordt omringd door verschillende abdijgebouwen. Links van de kerk staat de Abtenvleugel uit 1671-'76. Dit tweelaags gebouw in classicistische vormen is voorzien van een hoger opgetrokken middenpartij met gebogen fronton en hardstenen kruisvensters. De links aansluitende vierkante hoektoren met knobbelspits is een watertoren uit 1671. De vleugel rechts van de kerk, het Institut, heeft eveneens een hogere middenpartij met gebogen fronton en is in 1849 gebouwd naar plannen van F. Klausener uit Burtscheidt (D). Aan de oostzijde van de binnenhof bevindt zich de Morettivleugel met twee torenvormige zijpaviljoens en een middenpartij met fronton, gebouwd in 1751-'54 in Lodewijk XV-stijl naar ontwerp van de Akense architect Joseph Moretti. Dit bouwdeel bevat een fraaie rococo-bibliotheek. Een kloostergang uit 1896 verbindt deze vleugel met de Abtenvleugel. De noordvleugel bestaat uit twee abdijgebouwen, respectievelijk uit 1754 en 1877. De van oorsprong 19de-eeuwse seminariegebouwen in de zuidvleugel zijn na 1950 herbouwd.

Aan de westzijde van de binnenhof bevindt zich het driezijdige voorterrein, dat wordt afgesloten door een gebouw uit 1923-'37. Aan de zuidzijde van het voorterrein ligt de voorm. kloosterhoeve (Heyendallaan 80), die mogelijk naar ontwerp van Johann Joseph Couven werd gebouwd in 1792-'94. Deze U-vormige hoeve omvat verder een korte drielaags noordvleugel en op de noordwesthoek een neoclassicistische voorpoort uit 1851. Inwendig bevindt zich een midden-17de-eeuwse schouw met dorische zuilen, afkomstig van de voorganger van de huidige hoeve.

Haaks op de uiteinden van de Morettivleugel aan de oostzijde van de binnenhof heeft men in 1924 en 1926 seminarievleugels aangebouwd naar plannen van J. Stuyt, geheel in de stijl van de bestaande 18de-eeuwse gebouwen. Het theater of ‘aula maior’ kwam in 1936 tot stand in de stijl van het neoclassicisme naar plannen van J.Th.J. Cuypers. Deze gebouwen zijn deels gesitueerd rond een restant van een terrassentuin uit circa 1700 met delen van de tuinmuur en twee tuinhuisjes. In de noordoosthoek bevindt zich het voorm. kloosterkerkhof met een kleine neogotische kerkhofkapel uit circa 1875. Omgeven door hellingbossen ligt aan de noordkant het Bosquet Rolduc met - terrasvormig oplopend - vier grote en enkele kleinere voormalige visvijvers.

De R.K. St.-Lambertuskerk (Kerkplein 7) [2] is een driebeukige pseudobasilicale kerk met afgeronde zijbeuken en aan de oostzijde van het koor een toren van vier geledingen met ingesnoerde naaldspits. Het oudste bouwdeel van de huidige opzet is de toren die in de tweede helft van de 18de eeuw verrees tegen een mogelijk oudere kerk en die in 1959-'60 met een geleding werd verhoogd. De kerk werd in 1843 vervangen door een neoclassicistische kerk, waarvan het koor aan de toren grenst. In 1956 heeft men in dezelfde stijl naar plannen van F.P.J. Peutz het schip aan de westzijde met enkele traveeën verlengd en de zijbeuken langs het koor doorgetrokken. Tot de inventaris behoren een crucifix van Gabriël Grupello (1720-'25), een door Jacob Couven vervaardigd barok hoofdaltaar (1750) en verder kruiswegstaties (18de eeuw), een preekstoel (circa 1850) en een door de Gebr. Müller

Kerkrade, Herv. kerk

gebouwd orgel (1847; gerestaureerd 1987).

Op het kerkhof staat een grafsteen met engel voor J.H.H. Lemmens (circa 1920). De pastorie (Dr. Kreyenstraat 8-9) is in 1911 in Nieuw-Historiserende vormen gebouwd.

Het voorm. ursulinenklooster (Akkerheide 33) werd gebouwd in 1906-'14 en uitgebreid in 1919. Dit kloostergebouw met kapel is uitgevoerd met neoromaanse details naar plannen van C.J.H. Franssen. Het is nu in gebruik als jeugdhuis.

De Herv. kerk (St.-Pieterstraat 3, Chêvremont) [3] is een kruisvormige kerk voorzien van een overhoeks geplaatste toren met ingesnoerde naaldspits. Deze kerk met neorenaissance-details kwam in 1923 tot stand naar ontwerp van H.J. Tiemens. Via een van de kruisarmen is de kerk verbonden met een kosterswoning annex verenigingsgebouw. De voorm. pastorie (St.-Pieterstraat 1) dateert van 1929.

De R.K. St.-Catharinakerk (Abtenlaan 1, Kerkrade-Holz) [4] is een kruiskerk in Kunradersteen met rond gesloten koor, gebouwd in 1927-'28 in neoromaanse vormen naar ontwerp van A.J. Bartels. Het geplande dubbeltorenfront heeft men niet uitgevoerd en de definitieve voorgevel is pas in 1977-'78 gerealiseerd. Het in 1995 gerestaureerde interieur heeft glas-in-loodramen van J. Nicolas. De kruiswegstaties zijn kopieën van fresco's in de Jozefkirche te München van prof. Fugel.

[p. 176]

Kerkrade, Raadhuis

De pastorie (Haghenstraat 16), een blokvormig pand van Kunradersteen, dateert uit dezelfde tijd als de kerk. Bij de kerk staat een wegkruis met bronzen corpus, vervaardigd door Ch. Grips (1948).

De R.K.H. Hart van Jezuskerk (Meuserstraat 151, Haanrade) is een basilicale kruiskerk met rond gesloten koor, aangebouwde sacristie en een terzijde geplaatste toren. Deze neoromaanse kerk in Kunradersteen werd in 1931-'32 gebouwd naar ontwerp van C.J.H. en J. Franssen. Het glas-in-loodraam in de wand achter het oksaal is vervaardigd door atelier H. Oidtmann. Achter de kerk bevindt zich een in sintelsteen opgetrokken Lourdesgrot (circa 1930). Voor de kerk staat een H. Hartbeeld van V. Sprentes (1931).

Overige kerken. De R.K. Maria Gorettikerk (bij Maria Gorettistraat 4, Nulland) [5] is een opvallende kruiskerk met ronde koorsluiting, gebouwd in 1952-'54 in wederopbouwstijl naar ontwerp van J.J. Fanchamps. Karakteristiek zijn de grote vensterpartijen binnen een betonconstructie. Boven de ingangsportalen zijn zandstenen reliëfs aangebracht. De geplande klokkentoren is niet uitgevoerd. De R.K. Maria ten Hemelopnemingkerk (Nassaustraat 37, Chêvremont) [6] is een moderne zaalkerk met vrijstaande betonnen klokkentoren, gebouwd in 1961 naar ontwerp van A.H.J. Swinkels en B.H.F.L. Salemans. Het entreeportaal is uitgevoerd in Kunradersteen. Voor de kerk staan drie

Kerkrade, Postkantoor

memoriekruisen opgesteld. De R.K. De Blijde Boodschapkerk (Directeur Van de Mühlenlaan, Rolduckerveld) [7] is een moderne doosvormige kerk met vrijstaande halfopen klokkentoren, opgetrokken in 1963-'65 naar ontwerp van M.G.E. Hoen.

Het raadhuis (Markt 1) [8] is een drielaags gebouw met dakruiter, opgetrokken in 1912-'13 in neorenaissance-stijl naar ontwerp van gemeente-architect C.J. Duykers. De risalerende middenpartij is voorzien van een trapgevel en een dubbele bordestrap. De U-vormige achterbouw uit 1934 is eveneens ontworpen door Duykers. Het interieur heeft men in 1961-'62 gewijzigd. In de vleugel uit 1934 bevinden zich verschillende glas-in-loodvensters uit 1954 van F.G. Nols, ondere andere in de raadzaal.

Het postkantoor met directeurswoning (Hoofdstraat 16) [9], gebouwd in 1908 naar ontwerp van rijksbouwmeester D.E.C. Knuttel, heeft karakteristieke houten gevelbeschotten en een geelzwart tegeltableau met opschrift.

Scholen. De voorm. R.K. lagere school ‘Hagenrode’ (Meuserstraat 153, Haanrade), thans in gebruik als gemeenschapshuis, is een onderkelderd tweelaags schoolgebouw uit 1919 naar plannen van C.J.H. Franssen. De van 1939 daterende S.G.B.K.-school (Old Hickoryplein 1) is een tweelaags gebouw in functionalistische vormen met een centrale, hoger opgetrokken ingangspartij.

Kasteel Oud Ehrenstein (Oud-Erensteinerweg 6) [10] ligt op een omgracht terrein. Het kasteel heeft een 14de-eeuwse oorsprong en kreeg de huidige vorm begin 18de eeuw bij een verbouwing in opdracht van Hendrik Poyck, die het in 1707 in bezit kreeg. De twee haakse vleugels van het huis hebben buitengevels van Nivelsteinersteen en bakstenen gevels met ovale mezzaninovensters aan de binnenplaatszijde. De zuidvleugel wordt geflankeerd door twee ronde torentjes uit 1708, die staan op de hoeken van een lage middeleeuwse ommuring. Tegen het midden van de zuidelijke buitengevel bevindt zich een kleine, driezijdig gesloten kapel uit 1708, gebouwd op twee bogen die de ruimte overbruggen tussen huis en ommuring. Het huis heeft rondom hardstenen segmentboogvensters met luiken. De ingang aan de zuidzijde van de binnenplaats is voorzien van een hardstenen omlijsting met een sluitsteen en een snijraam in Lodewijk XV-stijl. De ingang aan de oostzijde is eenvoudiger. Deze heeft een voor het werk van architect J.J. Couven

Kerkrade, S.G.B.K.-school

[p. 177]

Kerkrade, Kasteel Oud Ebrenstein

kenmerkend profiel. Inwendig bevat het huis diverse interieuronderdelen in Lodewijk XV-stijl, waaronder een trap en een grijsmarmeren schoorsteenmantel met de wapens van Peter Caspar Poyck en zijn vrouw Alegonde Grupello. Verder zijn er twee van elders ingebrachte 17de-eeuwse schoorsteenmantels. In 1903 werd het huis verkocht aan de franciscanen, die een - inmiddels weer afgebroken - kloostervleugel toevoegden. Na restauratie is het gebouw sinds 1980 in gebruik als hotel-restaurant.

De kasteelhoeve (Oud-Erensteinerweg 8-14) is een U-vormige bakstenen hoeve met aan de veldzijde van de ingangsvleugel onregelmatige natuurstenen hoekblokken en enkele schietgaten. De boerderij dateert in de huidige vorm van 1722 (sluitsteen poort), maar restanten van breuksteen wijzen op een oudere oorsprong. De oostgevel is volgens jaartalankers in 1803 herbouwd of gebouwd. Aan de zuidzijde van het kasteel ligt langs de Molenbeek een landschapspark.

Nieuw Ehrenstein (Nieuw-Erensteinerweg 4) is een grote gesloten hoeve uit 1753, gebouwd na afscheiding van een deel van het terrein van kasteel Ehrenstein in 1751. Het woongedeelte in de vorm van een tweelaags herenhuis met hardstenen vensters en gebroken schilddak dateert uit het begin van de 19de eeuw. Boven de met hardsteen omlijste ingang bevindt zich een deur met smeedijzeren balkonhekje voorzien van de wapens van de families Maurissens-Corneli.

Woonhuizen. De van 1911 daterende Villa Kreijen (Niersprinkstraat 45), voorheen ‘Villa Vogels’, is ontworpen door E.G. Meijers-Crouten voor W. Vogels. De villa vertoont zowel chaletstijl- als jugendstil- en neorenaissance-elementen. Opvallend is het gekleurde tegelwerk en de toepassing van tweekleurig metselwerk. Het huis Grupellostraat 8-8a werd in 1913 gebouwd als woning voor de directeur van de gasfabriek. In Nieuw-Historiserende stijl ontworpen is het pand Grupellostraat 2-6 (circa 1920). Ook rond het Oranjeplein staat een aantal huizen in die stijl, ontworpen door C.J. Duykers, zoals Oranjestraat 5-7 (1916) en Oranjeplein 1-2 (1921), waarvan nr. 1 voor Duykers zelf was bestemd. Ook de villa Poststraat 19, gebouwd in 1924 voor P. Bergstein, wordt aan Duykers toegeschreven. Uit dezelfde tijd dateert het

Kerkrade, Woonhuis Poststraat 19

dubbele woonhuis Hoofdstraat 39-39a met zandstenen gevelelementen. De ambtenarenwoningen Clausstraat 4-18 kwamen in 1922-'23 tot stand naar ontwerp van de Algemene Technische Dienst van de gemeente Kerkrade. In zakelijk-expressionistische vormen gebouwd is het markant gesitueerde woningblok Oranjeplein 6-8 (1926-'28) naar ontwerp van J. Bongaerts.

De voorm. Kerkraadse Handelsbank [11] met directeurswoning (Grupellostraat 1) dateert van 1919 en is een sober tweelaags gebouw met souterrain, uitgevoerd in de neoclassicistische variant van de ‘Um 1800’-stijl. Opvallend zijn de lunetvormige dakramen.

Boerderijen. De wit geschilderde gesloten hoeve Brughof (Kerkradersteenweg 4) kwam in 1713 (jaartalankers) tot stand in opdracht van Willem Hendrik Poyck, zoon van Hendrik Poyck, eigenaar van kasteel Ehrenstein. Sinds een restauratie en verbouwing in 1982-'83 is het complex in gebruik als hotel. Blijkens de jaartalankers stamt de gesloten hoeve Baalsbruggerweg 26 van 1745. De U-vormige hoeve Baalsbruggerweg 22 heeft een tweelaags woongedeelte met hardstenen segmentboogvensters en een in zandsteen uitgevoerde poort uit 1797 (sluitsteen). De zijvleugel dateert van 1833. De binnenplaats wordt gesloten door het aangrenzende, gepleisterde 18de-eeuwse woonhuis Baalbruggerweg 20.

De watermolen ‘Baalsbruggermolen’ aan de Worm (Baalsbruggerweg 28) is een turbinemolen ingericht als korenmolen. Het rechthoekige molengebouw met hardstenen hoekblokken en segmentboogvensters is gedateerd 1743 (jaartalankers).

[p. 178]

Kerkrade, Domaniale Mijn, schachtgebouw (1995)

In 1916 heeft men het waterrad vervangen door een Francisturbine. Het maalwerk van de molen, die sinds 1974 geen water- of stuwrecht meer heeft, is nog aanwezig.

Het voorm. schachtgebouw op het terrein Nulland van de Domaniale Mijn (Domaniale Mijnstraat 30) [12], nu in gebruik als woonhuis en atelier, is een ronde luchtschacht uit 1907, uitgebreid in 1915. Bij de inrichting in 1921 als ophaalgebouw heeft men een steunconstructie aangebracht. Van het met cement bestreken bakstenen schachtgebouw is het gedeelte uit 1921 uitgevoerd in beton. Bij de restauratie van de schacht in 1975-'76 is ten zuiden van het ophaalgebouw een luchtverversingsventilator geplaatst, afkomstig van de mijn Oranje-Nassau I.

De Wijngrachttunnel en Tramwegtunnel (Wijngracht ong.) [13] zijn in 1926-'27 naar ontwerp van L.J.M. Dirickx van de Nederlandse Spoorwegen gebouwd onder de spoordijk van de spoorlijn Schaesberg-Kerkrade-Simpelveld. De in gewapend beton uitgevoerde tunnels hebben een paraboolvormige doorsnede. De tramtunnel is sinds de opheffing van de tramlijn in gebruik als fietstunnel.

Devotionalia. Het H. Hartbeeld op de Markt dateert van 1918 en is in 1938 gerestaureerd. De bakstenen wegkapel aan de Beukenbosweg (tegenover nr. 53) werd in 1919 gesticht door de Jongelingenvereniging St. Stefanus van Kloosterbosch.

Bleijerheide. Dit dorp ten zuiden van Kerkrade is ontstaan nabij de Bleijerheiderbeek en wordt voor het eerst vermeld in 1734. Langs de Bleijerheider- en Pannesheiderstraat ontstond enige lintbebouwing. In 1816 ging de Nieuwstraat van Kerkrade-Holz naar Pannesheide als landsgrens dienen. Na de Tweede Wereldoorlog is Bleijerheide aan Kerkrade vastgegroeid. Het voorm. franciscanerklooster (Pannesheiderstraat 71) kwam in 1891-'92 tot stand voor de wegens de Kulturkampf uit Duitsland gevluchte franciscanen naar een neogotisch ontwerp van broeder M. Klein. Haaks op de kloosterkapel aan de straatzijde bevindt zich de kloostervleugel. In het onlangs gerestaureerde complex is het R.K. jongenspensionaat St. Maria ter Engelen gehuisvest geweest. Woonhuizen. De rond 1905 gebouwde huizen Nieuwstraat 89-90, 93 en 94 hebben eclectische en jugendstil-vormen. Het woonhuis Bleijerheiderstraat 46, met jugendstil- en rationalistische details, werd gebouwd in 1917 naar plannen van J. Jadoul. Mogelijk ontworpen door C.J. Duykers is het blokvormige huis Pricksteenweg 38 (circa 1920) in Nieuw-Historiserende stijl. De R.K. St.-Antonius van Paduakerk (Bleijerheiderstraat 165) is een driebeukige kruiskerk met vijfzijdig gesloten koor en een terzijde staande toren met ingesnoerde naaldspits. Deze kerk met neogotische en zakelijk-expressionistische elementen verrees in 1931-'32 naar ontwerp van A.J.N. Boosten. De kerk bevat een Klais-orgel uit circa 1890. Tot de inventaris uit de bouwtijd behoren biechtstoelen met zakelijk-expressionistische details, twee in roze marmer uitgevoerde altaren en een oxaal op tufstenen kolommen. In de doopkapel staat een zwart-marmeren doopvont met koperen deksel. De gebrandschilderde ramen zijn van H. Jonas.