Ittervoort
(gemeente Hunsel)
Dorp, ontstaan aan een doorwaadbare plaats in de Itterbeek. Het dorp wordt voor het eerst vermeld in 1252, een brug in 1343. Ittervoort behoorde tot de heerlijkheid Kessenich en maakte tot 1794 met Neeritter en Thorn deel uit van ‘De Drie Eigenen’. De aanleg van de Napoleonsweg leidde tot een verdichting van de dorpsbebouwing. Na de Tweede Wereldoorlog is het dorp aan de noordzijde uitgebreid.
De
R.K. St.-Margaritakerk (Margarethastraat 4) is een eenbeukige kerk met verhoogd, recht gesloten koor en een half ingebouwde toren met ingesnoerde spits. Ter plaatse van een middeleeuwse voorganger verrees in 1844-'46 een kerk die in 1935 weer plaats maakte voor de huidige kerk met neoromaanse
Ittervoort, R.K. St.-Margaritakerk
elementen naar plannen van J. Franssen. Daarbij werd gebruik gemaakt van een deel van de in 1894 gebouwde toren. In de toren hangt een door Jacob van Venrai gegoten klok uit 1472. Tot de inventaris behoren een kruisbeeld van de meester van Elsloo (circa 1500), een uit Heijen afkomstige preekstoel (1684; overgebracht in 1959) en een door P. van Assendelft gebouwd orgel (circa 1760; sinds 1958 in de kerk).
Woonhuizen. De tot woonhuis verbouwde boerderij Margarethastraat 34 heeft een gevelsteen met het jaartal ‘1770’ en een beeld van St. Joannes Nepomuk. Het huis Margarethastraat
Auteursrechtelijk beschermd
