Alem
(gemeente Maasdriel)
Dorp, ontstaan in de vroege middeleeuwen op een stroomrug van de Maas. Alem wordt in 1107 voor het eerst genoemd. Het gestrekte esdorp ligt sinds de kanalisatie van de Maas in 1932-'35 op een eiland en hoort sindsdien bij de provincie Gelderland.
De voorm. Herv. kerk (St.-Odradastraat 12), oorspronkelijk gewijd aan St. Odrada, is een kleine zaalkerk met driezijdig gesloten koor en een dakruiter. De kerk is mogelijk in 1719 opgetrokken met materiaal van een in 1717 bij een overstroming grotendeels verwoeste voorganger. De dakruiter is 19de-eeuws. Na zware oorlogsschade heeft men de kerk pas in 1961-'62 gerestaureerd.
De R.K. St.-Hubertuskerk (St.-Odradastraat 7) is een eenbeukige neogotische kruiskerk met driezijdig gesloten koor en een geveltoren voorzien van een spits met frontalen. De kerk verrees in 1873 naar ontwerp van A. van Veggel. De oorspronkelijke geveltoren is in 1963 verwijderd en onlangs herbouwd. Het interieur wordt gedekt door gestucte kruisrib- en stergewelven met opvallende hangende sluitstenen. De pastorie (St.-Odradastraat 2) heeft een 18de-eeuws achterhuis en een gepleisterd dwars voorhuis uit 1875.
Herberg ‘'t Hart van Alem’ (St.-Odradastraat 5), een voorm. veerhuis en thans dorpscafé, is een T-vormig gebouw uit circa 1850; de kelders zijn mogelijk ouder. Het interieur bevat een tapkast uit circa 1880.
De grafheuvel van de familie Jansen (De Steeg ongen.) is rond 1870 opgeworpen en bestaat uit een heuvel met bastionvormig uitspringend en ommuurd gedeelte, bereikbaar via een trap. Inwendig bevinden zich van deze familie van steenfabrikanten zes graven met hardstenen grafzerken uit de periode 1870-1930.
Het gemaal (Veerdam ong.), gelegen ten oosten van Alem aan de westzijde van de dijk, dateert evenals het aan de andere kant tegen de dijk gelegen pomphuisje uit circa 1930. Beide vertonen traditionalistische vormen.
Auteursrechtelijk beschermd