Zeeland
(gemeente Landerd)
Dorp ontstaan in de middeleeuwen op een stroomrug aan de noordrand van de
Zeeland, Windmolen Kerkstraat 122
Peel. Het behoorde tot het Land van Ravenstein.
De R.K. kerk St.-Jacobus de Meerdere (Kerkstraat 53), een driebeukige neogotische kerk met dakruiter en oosttoren, verrees in 1871-'72 naar ontwerp van C. van Dijk. De toren heeft vier geledingen en een zeskantige spits. De kerk verving een middeleeuwse voorganger, waarvan de fundamenten in het plaveisel op het voorplein zijn aangegeven. In 1914 werd de kerk naar plannen van J. van Groenendael uitgebreid met een laag transept. Het kerkinterieur heeft gewelven met sierranden van sjabloonschilderwerk langs de ribben. Tot de inventaris behoren diverse gepolychromeerde heiligenbeelden en twee neogotische biechtstoelen. De kerkhofkapel met gepolychromeerde calvariegroep uit 1914 is mogelijk ook een ontwerp van J. van Groenendael. Het bij de kerk staande H. Hartbeeld geflankeerd door een boerenfamilie (omstreeks 1920) is van J.P. Maas & Zn. De grote, sober neoclassicistische pastorie (Kerkstraat 51) stamt uit omstreeks 1880.
Het parochiehuis St.-Cornelius (Kerkstraat 54) is een traditioneel baksteengebouw met expressionistische details uit omstreeks 1925.
Herberg d'n Brouwer (Kerkstraat 64) is een fors dorpscafé met bakstenen veranda uit omstreeks 1920.
Windmolens. Het dorp heeft twee ronde bakstenen beltkorenmolens: Oude Molenstraat 2 uit 1832 en Kerkstraat 122 - met bijbehorende stenen schuur - uit 1883. Ten zuiden van het dorp, in het gehucht Oventje, staat de achtkante stellingkorenmolen St.-Victor (Verbindingsweg 2). Deze molen stond oorspronkelijk in de Zaanstreek, daarna in Mariaheide en werd uiteindelijk hier geplaatst om een in 1925 door storm verwoeste molen te vervangen. In 1957 maakte de stelling plaats voor een rond de voet opgetrokken pakhuis.
Auteursrechtelijk beschermd