Berlicum, Boerderij Eikenlust
vier hardstenen pijlers met het jaartal 1799 vormt aan de oostzijde de toegang tot het huis. Het poortgebouw aan de westzijde stamt ook uit de 18de eeuw. Het naastgelegen neerhuis dateert uit 1803 en werd in 1869 uitgebreid. Toen bouwde men ook de naastgelegen boerderij. Aan de oostzijde ligt een landschappelijk park met bosvijver en bosweide.
Huize Veebeek (Veedijk 41), gelegen ten noorden van het dorp, verrees in 1842 in neoclassicistische vormen op de plaats van kasteel Veebeek, dat hier van 1638 tot 1840 stond.
Boerderijen. In de omgeving van Berlicum liggen enkele oude boerderijen. De kortgevelboerderij Eikenlust (Loofaert 1) heeft tegen de voorgevel een zeskante toren met gekoppelde spitsboognissen uit 1551. Het voorste gedeelte van de boerderij diende als ‘speelhuis’ voor de pachtheer, de eigenaar van het landgoed De Wamberg. Loofaert 25 is een uit 1602 stammende hoekgevelboerderij, Loofaert 47 is een langgevelboerderij met een kern uit 1698.
Middelrode. Dit dorp ten zuidoosten van Berlicum ontstond omstreeks 1400. Van het langs de Aa gelegen, omgrachte landgoed
Seldensate (Laan van Seldensate 4) resteert een poortgebouw uit omstreeks 1490. Het bakstenen pand heeft speklagen van mergel en een natuurstenen poortomlijsting. Bij een vernieuwing in 1590 kreeg het een van onder ronde en van boven veelhoekige duiventoren. Het poortgebouw werd verder nog in 1908 hersteld en in 1976-'80 gerestaureerd. Bij die restauratie werden de fundamenten van het in 1893 tot landhuis verbouwde en in 1961 gesloopte kasteel tot even boven het maaiveld
Middelrode bij Berlicum, Ruïne kasteel Seldensate, poortgebouw
opgemetseld. Het geheel ligt in een landschappelijk park met opgestuwde beek. Van het verdwenen landgoed
Assendelft (Assendelftseweg 10) resteert alleen een inrijgebouw uit omstreeks 1500, dat in 1969 nagenoeg geheel nieuw werd opgetrokken.
Kaathoven. Dit gehucht ten noordoosten van Berlicum ontstond in de late middeleeuwen. De voorm. St.-Cunerakapel (Kaathoven 31) werd in 1535 gesticht en in 1629 verwoest, maar vanwege de nog erg populaire Cuneradevotie in 1631 herbouwd. Van 1675 tot 1888 diende het gebouw als school. Het koor kreeg omstreeks 1800 een rechte sluiting. Vanaf 1888 hoorde het gebouw bij een boerderij en sinds een ingrijpende restauratie in 1979-'80 is het een woonhuis.