Den distelvink

De Lof-Zang Miriams, Exod 15. 21.

Stem: Si tanto gratiose.

LAat ons den Heere singen,
Een vrolijk Lied:
En sijnen Name loven:
Laat ons (voor alle dingen)
Sijn goedheyt niet
Vergeten: noch beroven
Van dankbaarheyt.
Mijn tonge seyd
Hem dank: en wil hem prijsen
Voor d' hoogste-Zegen:
Voor 't heyl (van hem verkregen)
Eer bewijsen.

Want boven alle wond'ren

Die hy (met kracht)
Gedaan heeft, en wy sagen.
't Weerlichten, vlammen, dondren,
De Daagsche-Nacht,
En 's Vyands and're plagen:

[p. 144]

 

Heeft hy een daad

 

(Sijn volk te baat)

 

Gedaan: voor onse ogen:

 

Heerlijk in werken.

 

Waar an men kan bemerken

 

Sijn vermogen.

De ongestuyme-Vloeden

Keerd hy den loop:
En leyd' ons door haar paden:
En doet-se dapper woeden
Op Pharós hoop:
Die ons poogde te schaden.
Want Man, en Paard
(Ook in haar vaard)
Heeft hy te grond doen storten:
En in de Golven
Des Zees geheel bedolven:
Haar te schorten.

Daarom gy kuysse-Maagden

Uyt Abraham,
Uyt Israël geboren,
Die God alleen behaagden:
Want dese stam
Is van hem uyt-verkoren:
O teer geslacht
Der Vrouwen! Tracht
Sijn Goddelijke hoogheyt,
Eeuwig te eeren:
Die u door Zee doet keeren,
En in 't Droog leyd.