Den distelvink

Heylige-Verwondering'.
Over de werken en daden Gods.

Stem: Van d' Engelsche Fortuyn.

ALs ik des Heren werk,
En wonderheden, groot,
An-schou: en recht bemerk
Hoe hy de Aarde-kloot
(Door sijnen arm, seer sterk)
Op 't water heeft gegrond:
En hoe hy haar een perk
Gesteld heeft: in het rond:

Ik sie den Hémel staan,

Ik sie het schoon-cieraad
Seer heffelijk ont-daan,
't Geen an 't Uytspand'sel staat:
Ik sie de Son, de Maan,
Haar brand, en heete-gloed:
Die ver te boven gaan
Den roem, die men haar doet.

Dit siende (na mijn wensch)

Bedenk ik in my self,
Wat is den aardschen mensch,
Hier onder 't blau-gewelf?
Die gy in 's Werelds-grens
Dus goediglijk bedenkt:
En d' onversade-pens
Met veel goed'ren beschenkt.

[p. 137]

4.

 

Wanneer gy 's Hêmels macht,

 

Ia alle ding beweegd:

 

Wanneer gy in de nacht

 

De Lucht van Wolken veegd:

 

Wanneer gy pleegd (met kracht)

 

An 't bose-volk u wraak:

 

Wanneer gy die belacht,

 

En ruymd haar Zegen-baak.

Wanneer des Weerlichts-glans,

Verseld met 's Donders stem,
Besluyt de harten thans
In nau gewissens-klem:
En kneusd den lauwer-krans
Self op des winnaars hoofd:
Waar door den roem des mans
Word nechtig uyt-gedoofd.

Als ik u oordeel (schier)

Bemerk in yder deel:
Het alder-minste-dier
Vertoond u Lof geheel:
Ia self de kleyne-Mier
(So naarstig even-staag)
Beschaamd het grootste, hier:
Den Luyaard tot een plaag.

Wanneer ik (in den geest)

Dus op-getogen ben,
Mijn sinnen zijn bedeest:
In 't geen ik niet beken':
Ia 't minst, so wel als 't meest
Van 't geen gy maakt, of breekt,
Doet (Heer) datmen u vreest:
En so (met reden) spreekt:

0 God! der goden-Heer,

Die alle dingen doet
Gedijen, tot u eer:
Dat men u loven moet:
Die u heylsame-leer
Hebt ons, u volk vertoond:
Geeft dat die meer, en meer
In onse harten woond.

Werkt met u Geest, en Woord

(By 't geen nu is geseyd)
In ons, u kennis voort:
Met ware-dankbaarheyt:
Het geen der Hellen-poort
Noyt overwinnen sal.
So word u Lof gehoord
By menschen, over-al.