Den distelvink

Gebed.

Op d' Algemene Biddach (door uyt-schrijving van hare H: Mogende: de Heeren-Staten Generaal, der Vrye-Vereenigde-Nederlanden) gehouden den 9 van Sprokelmaand, 1650.

MYn ziel word door den geest getrokken uyt haar woning,
Om heden (met Gods volk) der Vorsten Opper-Koning
Te sméken: met andacht, te bidden voor het Land,
Daar hy sijn Wijnstock (self) heeft heerlijk in-geplant.
Daarom die Syons heyl, en rust, en vrede wenschen,
Die treden (met de schaar van so veel duysend menschen)
In 't recht-gewijde-huys, de ware woning Gods:
Die tot haar grond-vest heeft d'onslopelijke Rots:
Die buyg inwendig neer, en scheur het kleed sijns harten:
Met af-keer, haat, en smaad van's Werelds snode-parten:
Die heffe sijn gemoed, en innerlijke-Oog,
Die heffe tong, en stem aldus tot God om-hoog:

Drie-vuldig eeuwig-Goed, self-wesig Eenig-wesen:

Volmaakte-Oorsaak, daar het al is uyt-geresen:
Oneyndelijke Geest, en al-door dringend-licht,
Slaat neder op u volk een gonstig-Angesicht:
Wild doch Ierusalem, wild Syons hoge-muren
Op-bouwen, dat se zijn, en souder eynde duren,

[p. 105]

 

Wy komen hier by een (met yver) in u kerk,

 

En hopen uwe gonst, in dit gezegend werk:

 

Wy buygen ons gemoed, en harte voor u neder:

 

Die 't kleynste-lis verschoond, en slaat de hoogste-ceder.

 

Toond ons (ô! goede God) u vriendelijk an-schijn:

 

So sullen wy gewis van u verhoring zijn.

 

't Is waar, wy zijn onwaard het hart tot u te heffen,

 

So gy (ô! Heer) ons doen, en laten wild beseffen:

 

So gy wild met den mensch in u gerechte gaan,

 

Noyt levendige-ziel en kon, noch kan bestaan:

 

Want (boven dat) wy zijn naturelijk-verdurven,

 

En door de eerste-Val een droeve-dood gesturven:

 

Dat al ons pogen is (self van derjeugd an) Boor:

 

Van 't goede af ge-aard, verkeerd, en goddeloos:

 

Ja kinderen des toorns, vol dodelijke-wonden:

 

En onder 's Duyvels macht, en heerschappy bevonden:

 

So hebben wy u woord u wel bekende Wet

 

Ver-acht, en over-treên en ons gemoed besmet:

 

Dat ons gerechtigheyt besoeteld is, met sonden,

 

Gelijk een vrouwen-kleed besmet is: van haar stonden.

 

Wy hebben duysenden van sonden op gehoopt,

 

En d' ongerechtigheyt, en boosheyt t' saam geknoopt.

 

Wy hebben (Schoon wy steeds u woord, u wille horen,

 

Wy hebben, schoon wy zijn door uwen geest her-boren)

 

Noch (boven struykeling) gesondigd menig-werf,

 

En ons daar door ont-erfd van 't Duur-gekofte-Erf.

 

Wy dwalen dadelijk, moet-willig, en met voor-dacht:

 

Wy leggen op de stee der sonden, 't sondig-oor: sacht:

 

Wy hebben niet gesonds, van boven tot beneên:

 

Wy zijn daarom niet waard de Aarde te betreên,

 

Noch voor u, ons gemoed, en harte uyt te storten:

 

En so gy ons verdoemd gy sult ons niet verkorten.

 

Maar ô! getroude God, dewijl gy niet begeerd

 

Des sondaars val, en dood, wanneer hy hem bekeerd:

[p. 106]

 

En dat u goedheyt is on-eyndig, over allen

 

Die u barmhartigheyt om-helsen, schoon gevallen:

 

Wy komen niet tot u uyt kracht van onse deugd:

 

Maar met den Middelaar: die alle ding verheugd.

 

Daarom laat ons Gebed op-klimmen tot u Oren,

 

Die ons (met reden) doet belofte van verhoren.

 

Siet op ons sonde niet (geheelijk af-gedwaald)

 

Maar op de Borge self die voor ons heeft betaald:

 

Vergeeft ons onse schuld, en leerd ons die vergeven:

 

Om Christi dierbaar-bloed, op dat wy eeuwig leven:

 

Op dat wy mogen gaan (vrijmoedig) tot u troon,

 

Met ons' gebeden: om de waarde van u Soon.

 

Wy bidden voor dit Land, wy bidden voor de Steden,

 

Wy bidden voor het Volk, en voor de Overheden:

 

Geeft haar (in uwe vrees') een wakker, Wakend-Oog:

 

Beschermd ons Vaderland met uwe stale-boog:

 

Bevestigd meer en meer ons lang-gewenschte-Vrede:

 

Maar boven al, de Vree met u gemaakt, al-rede.

 

Wy bidden voor u Kerk, waar datse is geboud:

 

En voor Haar, die u woord te leeren is vertroud:

 

Geeft haar kloekmoedigheyt, stant-vastigheyt, en krachten,

 

Om vlijtig haar beroep, in allen te betrachten.

 

Wy bidden voor den Staat van dit gezegend Land:

 

Bewaard u wijn-stok (Heer) waar gy die hebt geplant.

 

Wy bidden voor Brasil, voor onse Land-genoten:

 

Wild om de sonde haar doch nimmermeer verstoten:

 

Haar gruwelen zijn groot, maar u barmhartigheyt

 

Is noch (on-eyndelijk) veel wijder uyt gebreyd:

 

Laat niet verloren gaan het werk van u begonnen,

 

Het Land dat met veel goeds, en bloeds is overwonnen:

 

Op dat de Heydenen, en 't bastaard-Christendom

 

Niet roemen op haar macht, en last' ren, wederom:

 

Geeft doch voorsichtigheyt, en dapperheyt, en trouheyt

 

An d' Opperste des volks, dat heden (daar in rou) leyd

[p. 107]

 

Gebogen, onder 't juk: bevochten, en geprangd:

 

En na een uyt-komst (van haar rechte-saak) verlangd.

 

Wy bidden geeft den Vree an ('t lang-geplaagde) Duyts-land,

 

(Dat heden meer gelijkt een Rovers, ja een Guyts-land,

 

Als wel een land des Heyls: daar gy u Woning steld.)

 

Rukt Heer des Oorlogs-vaan, en Standaard uyt het veld:

 

Maakt ruymte voor u kerk, en haar Ver-drevelingen:

 

En geeft ons allen stof u eeuwig lof te singen,

 

Als gy het Heylig-Licht steld op den Kandelaar:

 

En so u goedheyt maakt an allen openbaar.

 

Wy bidden voor de saak der Engelse, en Schotten,

 

Op dat het bits gedrocht geen reden heeft te spotten:

 

Geeft haar eendrachtigheyt, ten goede van u Kerk:

 

U eere zy alleen haar Wit, en ogemerk:

 

Neemt haar verwarring wech: en d' oorlog, tegen reden

 

En aart, en billijkheyt: tot berging van u Leden.

 

Verdrijft den Tuymel-Geest, den stoker vande twist:

 

Vernield Achitophels, bedekte, snode-list:

 

Wy bidden, wild den toom (genadelijk) an-vaarden.

 

Wy bidden, boud u Huys, an 't uyterste der Aarden.

 

Wy bidden wederom voor Ons, en d' Onse, t' saam:

 

Wy bidden geeft ons kracht te dienen uwen Naam:

 

Dat onse Zonen zijn als groot-geworden planten,

 

Die tegen kou, en wind sich (moedig kunnen) kanten:

 

Dat onse Dochters vast (als gevel-steenen) staan,

 

Die uyt gehouwen zijn en cierelijk gedaan:

 

Dat onse winkelen, d' een voor-raad, na den ander,

 

Dat onse kudden veel vermeeren, met malkander,

 

Dat onse Eselen, en al 't last-dragend-vee,

 

Dat onse Schepen zijn gelukkig, op de Zee:

 

Dat onsen arbeyd is voorspoedig, en gezegend:

 

Dat ons gerechtigheyt, en waarheyt steeds bejegend:

 

Dat onsen Gods-dienst is, recht sonder huychely,

 

En blijven na de ziel (als na het lichaam) vry:

[p. 108]

 

Dat onse poorten zijn met grendelen beschoten,

 

Dat onse sterkten (voor den in-val) staan gesloten:

 

Dat onse ogen sien gedurig, op het zeyl,

 

In dese tijd van Vree, en hoog ge-achte heyl.

 

Weest gy rondom ons heen, een vurige-bemuring:

 

Neemt Syons poorten, in u gonstige besturing:

 

Dat al 't geweld, en list, van die ons vyand zijn,

 

Gelijk een schaduw, ja een yd' le-rook verdwijn:

 

Dat onse Wachters steeds, sorg-vuldig, Voor ons waken:

 

En wy des wijn-stoks vrucht, by onsen vijg-boom smaken:

 

Dat sulken overvloed (als Israël genood,

 

Doen Salomon de macht der Koningen gebood)

 

Wy (met een recht gebruyk) in onsen tijd genieten:

 

Wanneer wy stromen sien van melk, en honig vlieten.

 

Dat desen gulden tijd (schoon Aards, en tijdelijk)

 

Een eygen voor-beeld zy, van 't eeuwig durend'-rijk:

 

Om daar on-eyndelijk, te leven al te samen,

 

In d' alder hoogste-vreugd, en ware blydschap: Amen.