Den distelvink

Bootsmans-lied.

Stem: Moy Aaltje is 't so haast ver-geten.

O Geest die op het water sweefde,
Doen God dit alles schiep, uyt niet:
Door wien het eêlste-schepsel leefde,
Als Heer, op d' Aard', en Water-vlied:
Die ons (door macht)
Als sijn geslacht,
Heeft voort-gebracht:
Van het gezegend-saad,
Daar aller menschen wesen uyt ont-staat.

Verseld ons op 't on-stuyme-Water,

Gehuys-vest in dit holle-Schip:
Bestormd, gedreygd (met luyd geklater)
Van Zee, en Wind: door Droogt, en Klip
Dat t' elken stond,
Schijnt in de mond
Des diepe-grond
Te duyken: uyt het oog:
En weêr te klimmen na den Hemel, hoog.

[p. 68]

3.

 

Wy worden heên, en weer gesmeten:

 

In 't wijde grondelose-diep.

 

't Is of wy van geen land en weten:

 

Dat doch u hahd (tot woning) schiep.

 

Wy zijn seer haast,

 

Be-angst, verbaasd:

 

Als 't water raasd,

 

En worsteld met de wind:

 

Die sijne veed'ren, wonderlijk ontbind.

Tot nering, door u milde-zegen,

Is (konstig) 't Schip bequaam gemaakt:
Het geen gy wijsd gebaande-wegen,
Door d' Oceaan: die 't somtijds raakt
Met sulken val,
Of berg, of wal
In 't diepste-dal
Sich storten: met geweld:
Dat wy gelijk als dronken, zijn gesteld.

Dus vlot, en sonder grond, en driftig,

Vertieren wy so meenig mijl:
Voor Wind, door Zee, en Lucht, ver-giftig:
On-ogelijk, en in der yl,
Snel, gau, en licht
Uyt het gesicht:
Gelijk een schicht,
Of als een Vogel vliegd.
Al slingerende worden wy gewiegd.

Gelijk een Arend, met sijn vlerken,

Uyt ons gesicht, de wolken kloofd,

[p. 69]

 

Zijn onse gangen an te merken:

 

So vaardig, dat men 't nau geloofd:

 

Noyt moe, noch mat.

 

Geen mensche vat',

 

Of speurd ons pad,

 

En spore-lose baan

 

Die wy berennen, wandelen, en gaan.

En sien veel wonderlijke-wond'ren:

Wan-schepsels, Visschen, vreemd-gediert:
Een héte-Lucht, Weer-licht, en Dond'ren,
Een seld-saam-wind, die vreeslijk tierd:
Daar 't Licht, de Nacht,
En damp, ver-kracht.
By het geslacht
Van den ver-vloekten-Cham:
By Swart, en Gele-menschen, Wild, en Tam.

U Schepsels (Heer) zijn groot, en machtig,

Hoe groot moet gy, haar Schepper zijn?
Die ons bewaard, en leyd, seer krachtig,
Door het Asurig-Kristalijn:
Als troost, en hoop,
Ons (in dees' loop)
Geheel ont-sloop:
So waard gy Heer, en zijt
Ons scherm, en schild, ons toe-vlucht t'aller tijd.

Als 't on-heyl, om ons sweefd, en dwereld,

Op 't wrede-water: helpt ons Heer.
Ook in de Zee van dese Wereld,
Verlaat ons nu noch nimmermeer.
Dat ons dit dien
Om 't quaad te vlien:
En daar in sien

[p. 70]

 

Ons levens snelle-vaard:

 

Dat (ondertusschen) ons veel jammer baard.

Gy kunt de Zee, en Winden teug'len:

Sy moeten luyst'ren na u woord:
Bedekt ons met u gonstens-vleug'len:
Dat Ionas blijve binnen boort.
Weest ons een Vuur,
Dat 's Nachts ons duur:
Een Wolk (Heer) stuur,
Die 's daags u paden toon:
Van Vyand maakt ons wegen veyl, enschoon.

Wild ons ô goede-God! bewaren

Voor op-roer twist, of muytery:
Weest onsen Stuurman: waar wy varen:
Dat in dees' Ark een Noah zy.
ô! Heer, besnoer
Ons Lichaams-roer,
Dat het ons voer
(Als middel) in u rijk
Der zielen-haven, en des lichaams-wijk.

Als God gebied,
En Jonas vlied:
Hy vind geen open.
So blijft Gods-handt
Op hem gekant:
Daar baat geen lopen.
So veyld hem 't Schip,
So dreygd een Klip
Hem, als verbolgen:
So braakt het vlot
Hem, tot een spot:
Hy word verswolgen.