Den distelvink

[p. 60]

Troost der heyligen:

Over de troostelijke sending des Heyligen Geestes, in de Apostelen; binnen Jerusalem. Op den Pingster of Vijftigste.

Stem: Van den 105 Psalm:
Een yder moet tot desen tijden.

WAt Heerlijkheyt siet men hier dalen?
Wat held're-Glans, en Goude-Stralen,
Ver-vuld het huys van 's Heeren volk?
Het is des Hemels blijde-Tolk:
Het is de Duyf de reyne-Geest,
Die Christi Doop is by geweest.

Dees' Wind, dees' blas, en lieflijk-Suysen

Beweegd dit huys: geen and're huysen.
Gedeelde-Tongen, en van Vuur
Die leerden (kostelijk, en duur)
Der Ioden, en der Heyden tong:
Die God een nuwe Lof-sang song.

Wiens Geest (die 't steenen-hart kan breken)

Haar doet ver-scheyden talen spreken:
't Geen 't binnenst huyst, dat galmd de mond:
Die straft, en troost, die quetst, en wond.
Wat blijde-stem (vol vriend'lijkheyt)
Uyt' hier de Geest, in 't geen hy seyd:

[p. 61]

4.

 

Hier vlieten (roept hy) levens-stromen:

 

Dies wild (ô Mensch) tot Syon komen.

 

Daar worden Gaven uyt-gedeeld:

 

Daar word 't verbroken-hart geheeld:

 

Daar is der zielen hoogste-heyl,

 

Voor alle Arme-sondaars veyl.

Komt: wild dees' soeten-Wijn genieten:

Daar Melk, en Honich-stromen vlieten,
In Juda zijn de Beeken al
Vervuld met Water, in het dal:
Van 's Heeren huys ontspringt een bron,
Die Sittum wel bevochten kon.

Wat sal dees' suyvre-Vloed beschikken?

Die sal het dorstig-hart verquikken.
So sal het dorre vochtig zijn:
En het benaude, vry van pijn.
ô! Zien versmacht, en vol verdriet,
Lescht uwen dorst: het is om niet.

Wat sal den Wind die sy gevoelen?

Die sal 't be-angst gemoed verkoelen.
Wat sal diens snelle-vaardigheyt?
Die heeft een nuw-geboort' bereyd.
Wat sal dit Vuur en dese glans?
Het koude-rif verwarmen, thans.

't Sal ook de wrevelheyt verteeren,

En alle tegen-sprekers-keeren.
Elks tonge voor dees' Tonge swijgt,

[p. 62]

 

Waar door men d' hoogste-zegen krijgt:

 

ô! Mensche luysterd, wat ik seg:

 

Dees' Tong wijst u des levens-Weg:

En 't ware-Feest van d' eerste-Vruchten,

In schau van wet: diens hoorders vluchten:
De dagen waren vijf-maal thien,
Daar 't Heyl (in Heyl) heeft op-gesien:
Daar 's Donders-stemme, en Basuyn
Begalmd des Bergs bedoven-kruyn.

Op Sina Weird de Wet ver-kondigd,

Op Syon word den Mensch ont-sondigd:
Op Sina wierd 't gemoed verschrikt,
Op Syon word de ziel verquikt:
Op Sina was vuur, rook, en damp,
Op Syon derfd men alle ramp.

't Ver-nuft (ver-baasd) dat acht dit wonder,

(Hier mengd sich hoop, en vrese onder)
Dat dese menschen (niet geacht)
Gedreven door een groote kracht,
Ver-konden 't Goddelijk ver-bond:
Dat God, in Christum heeft gegrond.

Drie-eenig-God, ver-wekt so, Abel

In ons: ont-ward 't ver-warde-Babel:
Daar weird gedeeld dit eenig-lid,
Waar op het slimst, en 't beste sit.
Hier zijn de tijden af-gepaald,
Daar dit gedeelde neder-daald.