Den distelvink

[p. 188]

Somer-lied.

Stemme: Barst brakke traantjes uyt.

BEhoeffelijke-tijd
Gy zijt verschénen,
En recht verdwénen
Met alle vlijt.
Boreas is van honk,
Apollo stuurd een vonk
Op Daphnes soet gelonk
Alhier,
En wil het oogs-geswier
Van 't Aartig-dier
Met hem ver-énen
Tot sijn pleysier:
Die haar (in 't reppen)
Noch siet herscheppen
En kéren in een Lauwerier.

ô Over-schone Son!

Gy doet u stralen
Dus neder-dalen
Op Beek, op Bron.
Op d' Amstel de Revier:
Gy vrolijkt yder dier,
Self made, worm, en pier:
Ia al
Wat leefd in 't Aardsche-dal:
Op 't Veld, in Stal:
Wie kan af-malen
Het soet gemal
Van Venus: dartel
In 't mins gespartel?
Gy werkt haar rijsen en haar val.

[p. 189]

3

 

Cierlijk cierd gy het Veld

 

Gelijk Aurora:

 

Als gy Vrou-Flora

 

Beswangerd steld

 

Met Bloempjes soet van geur,

 

Van veelder-ley koleur,

 

En Aura swiertter deur

 

So koel

 

Dat Pan sijn waarde-boel

 

Drild door 't gevoel

 

An 't Y: doch Dora

 

Acht haar gewoel

 

Niet meer als pluymen,

 

Of Cypres schuymen,

 

Of 't ruyschen van den Swavel-poel.

Also doet onsen Prins,

Den Spaanjaard beven:
En steld sijn leven
Tegen de grins
Van 't nikkerlijk gebroed,
Hy waagd sijn Hollands bloed:
En kneusd (met koelen moed)
Den dou:
En wekt sijn eerste-trou,
Die Zephyrs kou
Aam-tocht kan geven:
Dat Man, en Vrou,
Haar hart ontsluyten
Om 't lof te uyten
Der dap're Helden van Nassou.

[p. 190]

5

 

In hem leeft Wilhelms geest,

 

En 't hart sijn's Broeder:

 

Hy strekt een woeder

 

Tegen het Beest

 

Dat Romen in sich sluyt:

 

Uyt wien de scheuring spruyt.

 

Hy spaard geen Lood, geen kruyd,

 

Geen flits,

 

Maar volgd des wijsheyts lits,

 

Met kloekheyts-krits:

 

Als Helden voeder,

 

Siende iet wits:

 

Of schoon versinning

 

Staag geeft geen winning:

 

Hy oogd nochtans op 't rechte spits.

Dies Nederlandsche-pronk

En puyk van Holland,
Blijft doch in vol-stand
Al zijt gy jonk.
Na-speurd (in dese eeuw)
Der Batavieren Leeuw:
En vreest geen spaans geschreeuw,
Noch iet
Dat u in 't quaad gebied,
Of ook bespied,
Gelijk een Mol. Want
Dit nietig niet
Komt uyt den dromer:
Dies cierd den Somer,
En singt dit vroolijk Somer-Lied.

[p. 191]

7

 

En gy ô! Amsterdam,

 

(Die in liefd' bloeyen)

 

Wild u bemoeyen

 

Met yvers-vlam:

 

Nu Seg-waards Helicon

 

(Die men met reên verwon)

 

Versmaad u hengstens-Bron:

 

't Parnas,

 

De woonstee van Pallas.

 

Die u moeras

 

Niet sal verfoeyen.

 

Saturnus glas

 

Sal dat ontdekken,

 

En u verwekken

 

Een wraak: die noyt te voren was.