Den distelvink

Heldens-lof-sang.
Op d'Overwinning van 't Fort Axem.

Stemme: Jonge Dochters vol van jeugden.

VLecht van Lauwer, Tijm, en Palmen,
Eenen drie-gestrengden Kans,
Tot een Kroon der Helden thans.
Vuld de ruyme-Lucht met Galmen,
Huwd de blijdschap an de vreugd,
Voegd de jonkheyt hy de jeugd.

[p. 129]

2

 

Wringt een wrong om 't hoofd der helden,

 

't Drie in een gevlochten-kruyd:

 

Schreeuwd haar daden over-luyd,

 

Die haar Lijf, haar Leven stelden

 

Voor de Vryheyt, van het Land,

 

Daar Gods-Wijngaard is geplant.

Die de Aarde (in het Ronde)

Staag om-zeylen: sonder eynd':
Daar de Son haar stralen seynd':
En 's Doods-Suster eerst verkonde,
Dat haar swarte-angesicht
Sich verwisseld, in het licht.

Voor der Nederlanden Vryheyt,

Voor den Gods-dienst, onbevlekt,
Voor het geen' tot eere strekt
Van de Goddelijke-Dryheyt,
Leefd het Oud-Batavia
Ook in 't Goud-rijk Africa.

Holland: u gevryde-krachten
In de leden Negentien,
(Wiens geweld men siet ontsien)
Zijn de minste niet te achten,
Met haar Schépen op de Zee:
En haar sterkten in Guiné.

Daar (op 't Hoofd-Kasteel) Ruychaver

Het gebied (als Generaal)
Heeft, ter tijd van altemaal:
Wiens weer-dreunende gedaver,
In de Rots den Weer-galm tergd:
En Mercuri vlerken vergd.

[p. 130]

7

 

Dese heeft met seven-Schepen

 

(Dus beswangerd van metaal)

 

De Maranen altemaal,

 

Op de Goud-kust so benepen,

 

Dat sy vloden: (in der haast)

 

Schandelijken, en ver-baasd.

Noyt en was den Hase rasser

In het vlieden, voor den Wind,
(Eer hem sijn vervolger vind)
Als dees' vlugten na Ang-kasser:
Snel verlatende Axem,
Door de vrese van ons stem.

Daarom laat ons t' samen streng'len

Eenen krans van Lauwer-blaân:
Daar meer and're-kruyden staan:
Om die so door een te meng'len:
Daar men Helden mee bekroond:
En noch groter deugden loond.

Dit's Ruychaver tot een Ruyker:

Die sijn Reuk, en Soete-geur
Spreyd de gansche-Wereld deur:
Als het lip're, malsse-suyker:
Dat 't Gerucht van hem noyt rust.
En geen Dood sijn name kust.