Den distelvink

[p. 113]

Wel-Komst.

Op 't gewenscht Besoeken (van den Edelen, Manhaften-Heer:
De Heer Iacob Rvychaver:
Directeur Generaal in Guinea, wegens de Nederlandsche Geoctroieerde West-Indische Compagnie:
Met de Heer Anthony Floraan, Advocaat-Viscaal,
En d' Eerwaardige Meynerd Hendrikz,
Predicant op 't Kasteel Mina:) in 't Schip de Goude-Ree, tegenwoordig voor Delmina Den 9 van Loymaand, in 't Jaar Christi 1642.

DE Goden in Guinae hand-havers van de Rechten,
Den aller Goden-God sijn ware, trouwe-Knechten:
Verseld (in achtbaarheyt) met d'alder Kuyste-maagd,
Die in haar handen 't Swaard, en ook een Waag-Schaal draagd:
En effend 't ongelijk als Godes-Dienaresse,
Na reden-kaveling der twé-gedeelde lesse.
Van 't vrome-volk geliefd, ge-eerd, met Hart, en Geest:
Van 't woedend'-ongediert begrimd, gehaat, gevreesd.
Dit by-zijn (in 't verschiet) der Goden Hémel-luyster
Ontvliegt een Sonne-straal, in 't nevelachtig-duyster:
Der Rotsen Rotsen-borg (beswangerd) loeyd, en baard
(In Arbeyd) dese sleep: en schijnt door rou beswaard:

[p. 114]

 

Een schreeuw-galm Cham ontslipt, die bastaard woorde kaveld

 

'tReviertje bied haar schoot: de Barning slaakt 't geraveld

 

Den Noordsen-Dollephijn (beballast) met dees' vracht

 

Al-danssende (van vreugd) haar hier te brengen tracht:

 

Als of hy Arion so lieflijk hoorde quélen,

 

En hem sijn rugge bood door graagte tot het spélen:

 

De Winden swieren mé van blijdschap om, end' om:

 

De Klipjes buygen 't hoofd, en roepen Welle-kom:

 

De Golfjes huppelen: de kloeke-Schepen springen:

 

Voor al de Goude-Ree: want selfs de Nimphjes singen,

 

Den Dollephijn die yld en naakt 't Schip Deventer:

 

De Ree (vol yver-sugt) an-siet sijn leed, van ver'.

 

Wat, Reden, Redenborg sult gy hem dat benijden?

 

Die self der Helden-Held hebt 't leste-leed doen lijden:

 

Wat antwoord geeft gy my, ver-aarde-Goude-Ree?

 

Ik derf het Rovers-bosch en wandel recht door Zee.

 

Dat's waarheyd Redenborg: de naam, geen daad verloren:

 

Geen naam, van Redenborg, maar wel de daad verkoren:

 

Verloren is de naam, de daad gy blijken doet.

 

Dies als de Reden spreekt haar vyand swijgen moet.

 

U Nabuur sich beweegd: 'k sie weêr de Goden dalen

 

Tot in het driftig-vlot: 't geen braakt vergode-stralen.

 

Daar bulderd het Metaal, met dreunende-geluyd:

 

Nu Ree ontfangt dees' Rey, en reykt u Armen uyt.

 

De blijdschap sluyt u 't Hart, dies laat gy haar te groeten,

 

Ik sal (uyt uwen naam) haar groetende ontmoeten.

 

Dewijl (gezegend-Volk) gy heden ons ver-eerd

 

Door 't by-zijn, 't geen men heeft op 't hoogst van u begeerd:

 

So houd gy ons verplicht u eere te bewijsen,

 

En u vernedering (tot onsen roem) te prijsen.

 

An-vaard doch Reden-Borg sijn gul, en open-hart,

 

Het geen (tot dankbaarheyt) u heel geschonken ward:

 

Want alles watter is, dat heet u allen wel-kom,

 

Of 't uyt gelaten was: so gaat het vrolijk-spel om.

[p. 115]

 

U zy Geluk, en Heyl, (tot welkomst) is mijn wensch,

 

Gods-zegen in u Huys, 't welvaren van den mensch:

 

Die wil u met dien dau genadelijk bedrup'len,

 

Die laat u harten t' saam van vreugd, en blijdschap hup'len:

 

Dat sich 't Gerucht versprey uyt 't Goud-rijk Africa,

 

Tot in ons Vaderland, 't Volkrijk Batavia:

 

Gods Wijsheyt blijf u by tot lust uws ondersaten,

 

Sijn kloekheyt wil u noyt (in strijd) verwonnen laten,

 

Sijn woord, en waarheyt, zy een ligt voor uwen Voet:

 

Dus sult gy Wel-kom zijn, uyt reyne liefde soet.

Noch vaster.