Den distelvink

[p. 75]

Spiegel der geboorte.

Toe-ge-eygend de Eerbare jonge Dochter A biegel Rampaarts:
Op hare Verjaring den 3 van Lente-maand. 1641. Oud zijnde 19 Iaren.

't IS geleden weynig dagen
Dat ik u eens hoorde vragen.
Na de Dagen van u Tijd:
Gy die thans mijn oog-wit zijt.
Daar op ik (met korte woorden)
't Ongeveynsd bescheyt an-hoorden:
Heb daar neffens ook gesien
Uwe jaren, Negentien.

Als een Roosje (schoon in 't groeyen)

Toond haar jonkheyt door het bloeyen,
t' Wijl-se vars ontloken staat:
So u angenaam gelaat
Steld u jeugd en tijd voor ogen,
Als een schaduw wech gevlogen:
Nimph van u Geboortens-dach,
Die een vroege-wenscher sach.

U Abiegel sou ik ménen
Wiens Verjaring (nu verschénen)
My door reden heeft verplicht,
Als door een ontsteken-licht,
Om (in 't val-schot uws Geboorte)
Te ontgrendelen de poorte
Van de al-gemene Stat,
Die des levens heyl om-vat.

[p. 76]

 

Juyst de Jaren Tien, en Negen

 

Is 't geleden, dat de zegen,

 

Dat Gods sterke Rechter-hand,

 

Brak des Moeders nauwe-band:

 

Na dat u ons' Al-behoeder

 

In het lichaam van u Moeder

 

Had gebeeld, van slijm, en bloed,

 

Tot een schepsel reyn, en goed.

 

 

 

Hier wil ik u in vermanen,

 

Dat gy nimmer tracht te wanen

 

Iet te hebben van u self:

 

Onder 't blauw en rond-gewelf:

 

Maar dat God u heeft gegeven

 

Lijf, en ziel, en lucht, en leven:

 

't Geen hy alles (door sijn kracht)

 

In het wesen heeft gebracht.

 

 

 

Dit sal u (als fakkel) leyden:

 

Dit sal hart, en mond bereyden

 

Tot een ongeveynsde-dank:

 

Door een self-gewilde dwank:

 

Hier door sult gy eeuwig prijsen

 

Hem die u heeft op doen rijsen,

 

Uyt dit niet ge-achte stof:

 

Dit werkt altijt dank, en lof.

 

 

 

Hier hoord gy des Heeren werken

 

Met doorsichtigheyt te merken,

 

Dat hy u gegeven heeft

 

Sulcken schepsel als hy geeft

 

Sijne Kind'ren altesamen:

 

En sijn lieve Erf-genamen:

 

Dit is dat gy zijt een mensch:

 

Reed'lijk na de hoogste-wensch.

[p. 77]

 

Die met op-gerechten hoofde,

 

Uwen God met kennis loofde:

 

Die 't al onder-worpen is:

 

Dieren: Voog'len, Vee, en Vis:

 

En al 't geen sich meer kan reppen:

 

Daar hy u had kunnen scheppen

 

Tot een van het boos gediert:

 

Dat al woedend raast en tierd.

 

 

 

Maar den Schepper seer genadig,

 

Is an u geweest weldadig:

 

Want hy heeft U (na sijn beeld)

 

Schone gaven mé gedeeld.

 

Zijnde onder 't al verderven,

 

Heeft hy d'ouden-mensch doen sterven:

 

En u met sijn Geest begaafd:

 

Die de ziel verquikt, en laafd.

 

 

 

Mits gy weder zijt geboren,

 

Daar gy voortijds waart verloren,

 

Door de algemeene-Val,

 

Die den Vloek vervolgen sal:

 

Die alleen des Levens-ader

 

(Ons gesonden van den Vader)

 

Uyt genaden op hem nam:

 

Want hy als Verlosser quam.

 

 

 

Hier in leyt alleen u welvaard:

 

Dit bevrijd u van de Hel-vaard:

 

Dit verlost u van het quaad

 

Dat noyt dood, noch Hel versaad.

 

Dit wijst u alleen na boven,

 

Om u God en Heer te loven:

 

Die u met genade kroond:

 

Die u sonder werken loond.

[p. 78]

 

Hier toe brocht hy u te voorschijn:

 

Hier toe laat hy u gehoor zijn,

 

Dat gy recht bekennen soud,

 

Wie u helpt, en u benoud:

 

Hier toe heeft hy u geschapen

 

Met een Schild, Geweer, en Wapen,

 

Waar mé dat gy strijden meugt,

 

Tegen yd'le-pijn, en vreugd.

 

 

 

Tegen laster, haat, en leugen:

 

Hier in sult gy u verheugen:

 

Zijnde door u naam verpand,

 

Als een krachtig-Bolwerk: want

 

Om te sterven, leefd gy heden:

 

Om te leven, sult gy treden

 

Uyt dit leven in de dood:

 

Als u God te leven nood.

 

 

 

Dit behoord gy te betrachten:

 

Woorden, werken, en gedachten,

 

(In al 't geen gy doet, en laat)

 

Eyschen hier volkomen Raad:

 

Sulken Raad die (als een Spiegel)

 

U vertonen mach (Abiegel)

 

Waar toe God u heeft gevormd,

 

Tot een spijse van 't gewormt.

 

 

 

In 't betrachten siet wat varder:

 

Want ons aller zielen Harder

 

Sal u lichaam (door sijn woord)

 

Uyt de Aarde, trekken voort:

 

En dat met de ziel ver-énen,

 

Om een vreugde te verlénen

 

Die noyt oge heeft gesien:

 

'k Wensch dat dit u mach geschien.

[p. 79]

 

Neemt dees Les, en wensch ter harten,

 

Als u, de bestrijders tarten:

 

In de Wereld vol verdriet,

 

God verlaat de sijne niet:

 

Denkt den Vader van de wesen,

 

Wil ik, na 't behoren vresen:

 

En hem dienen na sijn Wet.

 

Niet en is hier dat my let.

Jacob Steendam.

Noch vaster.