Den distelvink

[p. 60]

Bruydlofs-lied.

Op de Bruydlof van Ian Gelendonk,
En Helena Core.

Stemme: Schoonste Nimphje van het woud.

D'Alder wenschelijkste-wensch
Die de mensch
Op der aarden mach bejagen,
Is dat hy sich siet gepaard,
Na sijn aart:
Na sijn tijd: en sijn behagen.

De gelijkheyt in het bloed,

In 'tgemoed,
In 'tgeslacht, en in manieren,
Bind de lievers (als een band)
In dees' stand:
Daar wy nu de Feest van vieren

Dit heeft onsen Bruydegom,

En weerom
Sijn beminde-Bruyd getroffen:
So dat sy als in 'tgeluk,
(Boven druk)
Op het wenschelijkste stoffen.

[p. 61]

4

 

Want haar Vaders zijn geweest

 

Blank gevleest,

 

En haar Moeders waren Swarten:

 

Daarom zijn-se (boven dank)

 

Swart, noch blank:

 

Dies sy Swart' en Blanken, tarten:

't Geen dan niemand haar benijd,

In dees' tijt:
Maar elk volge haren zegen:
Kiesende sijn waardste-pand
In ons land:
Mits het hier niet komt gelegen.

Laat ons bly, en vrolijk zijn,

Druk, en pijn,
En haar susters, moeten wijken:
Want, de jeugd, en vreugd, en lust
(Toe-gerust)
Komen op de Saal an-strijken.

Om dat dit Ver-énigd-paar,
Nu te gaar
Klimmen op den Bergb van Hymen:
Waar van dat de Negen t' saam
(Seer bequaam)
Singen, vaarsen, soete-rijmen.

Laat ons mede over-luyd,

Van de Bruyd,
En van haren Bruyd' gom singen:
Dat de stem, den Gallem vlug,

[p. 62]

 

Soo te rug,

 

Ons komt in de oren dringen.

Binnen Mina's sterk gebou,

Daar de trou
Is bevestigd van dees' Beyden:
Die wy wenschen dat geen nood,
Maar de dood,
Sal in 't eynde, moeten scheyden

Noch vaster.