Den distelvink

Toe-gift.

⁺(Daar is) een tijd om te wénen, ende een tijd om te lachchen.

Stemme: Doen Daphne d' overschone Maagd.

't VErhémeld van
Den Dageraat,

+ Ecc. 3. 4.

[p. 41]

 

Gemengelde-blauheyt,

 

In 't koperig-root:

 

't Gewémelt kan

 

Sijn lage-staat

 

Ver-ruylen, in lauheyt,

 

Van Delius schoot:

 

't Helder-geflikker

 

Der tintele-Starren,

 

't Silverig-licht

 

Des Kuysse-Godin,

 

Laat d' Al-beschikker

 

In nevel verwarren:

 

't Jachtig gesicht

 

Om-helsd haar geiwin.

 

d' Echo's geschater blijft

 

Daar-se het water drijft,

 

't Ruyschende-stroompje,

 

Wiens siltige-vloed

 

Het mensche-lijk-boompje

 

(Al lachchende) groet.

So 't al ras op

(In deugde) springt,
So jeugdig, en vrolijk,
Wiens lieffelijkheyt
Self Pallas-Top
Tot vreugde dwingt?
Hy is dan een molijk
Die sich niet bereyd
't Jilpende-keeltjes
So heuglijk te volgen:
Geestige-geest
Verheft u geluyd.
VVorden oyt veeltjes

[p. 42]

 

Door stemmen geswolgen

 

In énich feest

 

Van Bruygom, en Bruyd,

 

So sal 't dees' Bruydlof doen:

 

Die (als een kruyd-hof) groen

 

Staat, vol Rosieren:

 

VViens çierlijk gewaad

 

Ons Deur-Hofdoet swieren,

 

Daar 't Roosje in staat.

Het lipper soet

Haar serpte sloopt
Door dubbelde soetheyt,
Saffranig: wiens geur
Den Schipper voed,
Die 't scherpte hoopt
Van d' Hemelsche-goetheyt:
En minderd getreur.
Dromige-Suffers
Naderd ons Bruydgom,
Mits hy u trotst
In 't vryende-werk:
Keerd brave-Iuffers
U af-keerheyts schuyd om,
Nu men na-botst
Den Meester, als Klerk:
Dat-se die swanger gaat
Komt in geen banger quaad:
Dat-se mach baren
Een Huwelijks-dach.
Noyt soeter dan paren,
Men immermeer sach.

Jacob Steendam.

Noch vaster.