Den distelvink

Venus tegen-galm: An Dyane.

Stemme: Coridon ontsteken.

KLagende Goddinne,
Slaat een oog op 't zeyl:
Siet: nu krijgt de Minne
Een volkomen heyl.
Daar mijn Blinde-Soontje
Goude pijlen schoot,
Vlecht ik nu een kroontje:
Van veel Roosjes, rood.

[p. 17]

2

 

Roosjes, vars ontloken,

 

Met den dau ver-eend,

 

Segt gy, zijn gebroken:

 

So gy waan-wijs meend:

 

Neen, een roosje geurig,

 

Dat men Echt'lijk plukt,

 

Acht men waard, en keurig:

 

En word niet verdrukt.

'k Heb den prijs verkregen

Voor des Hemels -rey,
En in Ida, zegen:
Juno Pallas, bey
Gaven 't my gewonnen,
In het groene-dal:
Hier uyt is begonnen
't Eerste Troyens-val.

't Is u wel een quelling

Dat dit Edel-paar
(Na des ziels-verselling)
Beyde zijn te gaar
Nu ver-eend: van Hijmen,
Dio de trou beveeld:
Daar men soete-rijmen,
Schone-deuntjes queeld.

Schrijft dan vry een cedel,

En onthoud den tijd
Doen gy d' Edle Edel
Zijt geworden quijt:
Want des Huw'lijks banden
Worden niet ontknoopt

[p. 18]

 

⁺Dan door Atrophs handen:

 

⁺Daar men al na loopt.

Daarom laat maar varen,

Zeylen, d' Ed'le-Hulk:
Want sy door dit paren,
En ook over sulk
Niet en word versminderd:
Maar (veel meer (vermeêrd:
Als sy (vruchtbaar) kinderd,
't Geen den aart haar leerd.

Want men noemd haar namen

beyde, Man, en Wijf:
Om dat sy te samen
Zijn een ziel, een lijf.
Niemand kan my keren,
Wat ik laat, of doe,
En ik sal dit leren,
Tot het eynde toe.

Iacob Steendam.

Noch vaster.

+ Rom. 7. 2,

+ Doots.