Den distelvink

[p. 5]

Kuysse-Liefde Van Jacob, en Rachel.
Gens. 29.

Stemme: Barst droeve hart, stroomt: &c.

SIet Jacob 't Vee,
De Schapen hoeden,
Om Rachel, zijn
Me-waarde Helft:
Van liever-lee:
En tracht te voeden
De soete-pijn,
In 't hart bedelfd.
De tijd verslijt
Heel snel, en vaardig,
Om 't on-waardeer'lijk-loon,
Dat hy verwacht:
Waar van hem 't sien verblijd:
So schoon, soo waardig,
Dat hy een Konings-kroon
Daar by niet acht.

Sijn eerste deugd

An haar bewesen,
Was (by de put)
Het vee gemeen.
Hy voeld een vreugd
In sich geresen,
Hem goed, en nut,

[p. 6]

 

Ook in't geween.

 

ô! Vrou, hoe trou

 

Is u Beminden:

 

Siet eens, de tranen uyt

 

Sijn ogen vliên:

 

Die an u ziele, wou

 

Sijn ziel verbinden:

 

Gy zijt sijn eygen Bruyd:

 

Dit kunt gy sien.

Want hy begind

Wel seven jaren
Te dienen, om
Sijn Lieve-Lief:
Wiens hart hy wind,
En wenst te paren,
(Als Bruydegom)
Die sy verhief:
So gaan, so staan
Se met haar beyden:
In 't Klaver-rijke dal,
Terwijl haar vlok
Beknab'len bloem, en blaên,
Op 'tveld, in weyden:
En vresen (over-al)
Haar Harders-stok.

Sy sitten neêr,

In Harans-Beemden.
En singen t'saam,
Een vrolijk Lied,
Van d'Opper-Heer:
Die ook de vreemden,
Zijn angenaam:

[p. 7]

 

Dit uyt sijn riet.

 

't Gediert (dat swierd

 

Tot an de Wolken)

 

Na-botst hier Rachels-stem,

 

En Jacobs fluyt:

 

Het tjilpt, en tierelierd,

 

(Als blijde tolken)

 

De gonst van Haar, en Hem:

 

't Geên lief'lijk luyd.

Een bloemen krans

(Door-wrocht met bladen,
Van Maagde-palm)
Om-ringd sijn hoofd,
Gelijk een trans,
In sijn gewaden:
Ter-wijl haar galm
't Gevogelt doofd'.
De Son en kon
Se nau bestralen,
Doer 't lommer dat haar dekt:
't Geen hy benijd:
So Dat hy, in de bron
Sijn oog laat dalen,
En sulken weer-schijn wekt,
Die haar bestrijd.

Dies Jacob, acht

De jaren, dagen:
So wensch'lijk houd
Hy sich vernoegd:
Noch dach, noch nocht,
Kan hem vertragen,
Noch heet, noch koud,

[p. 8]

 

Sijn ziele wroegd:

 

So graasd, so aasd

 

Hy Labans Kudden:

 

Een-voudig, sonder gal,

 

(Als trouheyts-beeld)

 

En hoopt, dat God hem haaft

 

Sal over-schudden,

 

Met heyl: door 't groot getal

 

Uyt hem geteeld.

Sijn reyne sucht,

En kuysse-minne,
Stantvastigheyt,
En trouwe dienst,
Sijn liefdens tucht,
Word sijn Vriendinne
Nochtans ontleyd:
Op 't onvoorsienst.
Helaas! hoe dwaes
Zijt gy, (ô! Vader)
Die dus de kuysheyt van
U Dochter waagd:
En dwingt, diens suyv're-waes
Te komen nader
Een onbeloofde-Man:
En schend de Maagd.

't Was Lea niet

Daar hy om diende:
Het was geen Teêr,
Maar Soet gesicht.
Denkt sijn verdriet,
Doen hy wierd siende,
d'Ontwéken eer

[p. 9]

 

Van dees' sijn Nicht.

 

Nochtans de glans

 

Van Rachels deugde,

 

Besit sijn edel hart:

 

Op-recht, en vroom,

 

Dat hy sijn diensten, gansch

 

Vernuwd: met vreugde:

 

Schoon het bedroch hem smart,

 

Van sijnen Oom.

In 't lest, hy krijgt

Sijn hoogste-wenschen,
Sijn duur-Iuweel:
En Godes-gonst:
Diens zegen, sijgt
Op hem allenschen:
Hy wint sijn deel
Met list, en konst.
Sijn lot (van God)
Is Rust, en Vrede,
En Rijkdoms-overvloed,
En Lichaams-saad.
Vrijd so (na Gods gebod)
Als Jacob dede,
(ô! Ieugd, die minne voed)
En vlied het quaad.