Den distelvink

Mey-gift.

An de Ieugd-bloeyende, in Deugd-groeyende, en in reden-vloeyende Amsterdamse Jonkheyt.

Stemme: 't Sa 't sa mijn Harders riet.

HOe an-genaam, en fray,
Is 't in de koele-May?
De luye, logge-kray,
Geen kalmte vlied.
't Veld is met Dau besproeyd,
't Gebloemte staat en bloeyd,
Waar uyt den Honig vloeyd:
So yder siet.
Want Flora pronkt:
Tereus word ontvonkt:
Sephijra vlerken,

[p. 92]

 

En Aura, werken

 

Dat Ceres lonkt.

Wat vreugdig veld-geschrey,

(Als van een blyde-rey)
Verheft sich uyt de wey?
Wiens geur'ge reuk,
(Voor yder op-gedischt)
Het duttend-breyn verfrischt,
Van die sijn asing vischt
In haar gemeuk.
Ô! soete tijt
Die yder 't hart verblijd:
Wie sou (door 't sterven)
U willen derven?
En 't leven quijt.

Siringa staat en drild:

En cierd den Amstel, mild:
Daar het gevogeld, wild,
Langs henen swierd.
En Daphnes telgen (groen)
Die yder 't harte doen
Vernuwen, lijden 't woên
Van 't pluym-gediert.
Orpheus speeld,
En Pan die sit, en queeld
(Op 't sneden rietje)
Een Harders Lietje:
't Geen minne heeld.

Vrou-Venus tortelduyf,

En Iuno streeld de huyf,
De rond-gekrulde kuyf

[p. 93]

 

Haar 's Pauwe: schoon:

 

Wiens staart so heerlijk blinkt,

 

Dat haar de moet ontsinkt

 

Wanneer Fortuna dwingt

 

Iets van haar Kroon:

 

Sy spiegeld haar

 

In Argus ogen, klaar:

 

Wiens glans, en luyster,

 

Straald in het duyster,

 

Of 't Phoebus waar.

Arachne spint, en weefd:

Neptunus reykt, en geeft,
Garneel, en Krab, en Kreeft:
't Is nuwe vrucht.
Waar is nu Boreas?
Die onlangs Veld-heer was,
En kneusde 't groene gras,
En sloot de lucht,
Dat 's Hemels-dau
Het Aardrijk even gau
Niet mocht vervarssen:
Noch 't groen uyt-parssen:
In Satijrs-schau.

Geen slaking Medea,

Noch volge Circis na.
Een op-gevulde-la
Van Midas-merg.
Het naakt gewemeling
Verkiest de schemering:
Na wien Ascalaap ging,
Die sich verberg.
Sy propt de kust

[p. 94]

 

Met lokkelijke-lust:

 

Sy vuld den Amstel

 

Met dese vlam, fel,

 

Die 't al ontrust.

Saturnus juychd hier self,

t' Hans onder 't blauw gewelf:
Hy maakt en steld dat elf
Voor twalven komt:
Dus loopt, dus rend het al:
Geen dingen houden stal,
Hier in dit aardse dal,
Hoe seer 't ook bromd:
's Werelds beloop
Werkt niet dan ydel hoop:
't Is heden kluchtig,
En morgen duchtig,
Noyt vaste koop.

Leerd hier, ô! Amstels-jeugd,

(Wanneer gy zijt verheugd)
Dat deef genaamde vreugd
Niet eeuwig blijft:
Ook als gy zijt bedroefd,
En hooglijk troost behoefd,
Verwacht, verbeyd, vertoefd
Hem, die 't verdrijft:
Verwacht, verbeyd,
Een mey in eeuwigheyt:
Der zielen-weyland:
't Geen swerelds-Heyland,
Ons heeft bereyd.