Den distelvink

[p. 89]

Mey-lied.

Stemme: Doen ik was een jonge Dochter.

KOele Mey
Gy brengt de bloemen,
Liefelijk,
En soet van geur,
In de wey.
Wie kan doch noemen
Flora rijk
In glans, en kleur?
Gy doet ons staag
(ô! Meya) van u roemen:
Die Janus, als een plaag,
(Veld-vluchtig) schijnd te doemen.

Den Ys-vorst

Die 't land bedekte
Met de snee,
Ys-killig koud:
En een korst
In 't Y verwekte,
Dat de Ree
Geleek het woud:
Den Grijsard, schraal,
Die Bergen, Bosschen, Beemden,
En Velden maakte kaal,
En ons van u vervreemden:

Dese is

Van hier gevloden,
En hy soekt

[p. 90]

 

De Noorder-as':

 

Daar de Vis

 

Hem schijnt te noden,

 

Die u vloekt

 

Met al't gewas.

 

Hy, die (als pest)

 

Ons dede klappertanden,

 

Kiest nu een vreemd gewest,

 

En vlied van hier met schanden.

Meya, koel,

Wie sou niet prijsen
Uwe wijd
Beroemde deugd?
Die 't gevoel
Doet krachtig rijsen:
Daar de nijd
Belet de vreugd.
Gy cierd de koets,
En hebt de doel, beloverd
Van die (door af keers-toets)
Eerst Schenen heel ver-overd.

't Aardse-pleyn

Is heden swanger,
En het baard
En nuwe-vruckt:
En de seyn
Siet: maakt-se banger,
Die om swaard,
Noch spiesse ducht.
Even so gaat
Het met den mensch beneden:
Die heden heerlijk staat,
En morgen leyd vertreden.

[p. 91]

6

 

Orelof

 

Gy jonge spruytjes,

 

Die hier by

 

Den Amstel woond,

 

Floras hof

 

Baard duysend kruytjes,

 

Daar gy vry,

 

In word vertoond.

 

Want als een Roos

 

Is hier de aardse schoonheyt,

 

Die heden heeft een bloos.

 

En morgen van haar kroon scheyd.