Den distelvink

An Abroba:

Stemme: Om een die ik bemin.

O Schone Abrobá,
U Aartigheden,
U doen ik gade sla,
Met rijpe-reden:
U deftigheyt,
U liefelijke woorden,
Gevoegelijk geseyd,
Na tijt en plaats, bereyd:
Mijn harte (als verleyd)
Tot Min behoorden:

U over goeden-aart,

U zedig-wesen,

[p. 77]

 

Waar door gy (als vermaard)

 

Seer word gepresen:

 

U soet gesicht,

 

Verseld met kuysse-lonkjes,

 

Heeft (als eens fakkels-licht,

 

Waar voor het duyster swicht)

 

My in de borst gesticht,

 

U liefdens vonkjes.

Ik Min u als mijn ziel,

Op-recht in allen:
Wie sou, 't geen my beviel,
Ook niet bevallen?
Wie sou u deugd,
U eerbaarheyt, niet minnen?
Wie sou daar in verheugd,
Met ongemene-vreugd,
Van u, sijn jonge jeugd
Niet laten winnen?

Schoon gy gesproten zijt

Uyt twee geslachten,
Schoon men (u) Cam benijd
Sijn Saad te achten,
Schoon een Swartin
U heeft aldus geboren,
Schoon dat u Vaders sin
Gevallen is, hier in,
Misbruykend een Heydin:
Niet na 't behoren:

Schoon dat gy ineen land

Zijt op getogen,
Daar alle sond, en schand,
Staan voor de ogen:

[p. 78]

 

Daar 't vuylste-werk

 

Geroemd word, en verdédigd:

 

Daar Christi ware-kerk

 

Noch plaatse heeft, noch perk:

 

Daar 't waan-geloof, seer sterk

 

De deugd beledigd:

Schoon dit: gy overtreft

In trou, in waarde,
Veel, die men hier verheft
Met lof op d' aarde.
Gy dwingd tot schaamd,
Die Christi naam belijden,
En deugdig zijn genaamd:
Wiens naam u meer betaamd:
't Geen hy, die u be-aamd,
Niet sal benijden.

Geen roestig yser, maakt

Het goud ver-roester:
De schoonste-peerle, braakt
De vuylste-oester:
Wie houd verdacht
Het goud uyt drek gekomen?
Wie heeft doch oyt veracht
De peerle, om 't geslacht,
Waar uyt men die verwacht,
En word genomen?

Wie sou u daarom dan

Met reên ontéren?
Wie sou, te zijn u Man
Niet staag begeren?
ô! Kuysse-Vrou,

[p. 79]

 

Bevonden seer stantvastig,

 

In saken daar men sou

 

Af-wijken van de trou:

 

Daar u 't geval, toe wou

 

Zijn over-lastig.

Ach! was u deugd bekleed

Met Christi-kennis,
So was u Doop besteedt,
Voor zielens-schennis:
Ach! had gy doch,
Gehélijk overwonnen
De Monsters, die u noch
Met haar vergiftig-spog
Bespatten: wiens bedroch
Eerst is begonnen.

Had ons God t' saam gevoegd,

Door d' Echt gebonden:
Hoe souden wy vernoegd
Wel zijn bevonden:
Maar dat kan niet
(Om redenen) geschieden:
Het geen mijn ziel verdriet:
Die op u welvaard siet,
En u haar gonst an-bied,
Voor and're lieden.