Den distelvink

[p. 59]

Tyters-klacht, An Delbora.

Stemme: Hey van daagh is 't Leningh-dach

LIef (om wien ik treuren moet,
Die mijn harte scheuren doet,
Door u vluchtig vlieden)
Wanneer sal 't geschieden,
Dat ik sal
U wedermin
Genieten? al
Mijn hart, mijn sin.

Loopt niet varder schoone Maagd,

Die (in deugd,) de krone draagd,
Boven alle Vrouwen,
Die men mach an-schouwen:
Waarom vlied
Gy, voor u slaaf,
En bied hem niet
Een Harders gaaf?

'k Sie u snelle schreden an,

Die ik niet na-treden kan:
Daarom loopt niet varder,
Voor u Trouwe-Harder:
Die sijn hart
U Heeft ontdekt:
Wiens grote smart,
Gy hebt begekt.

[p. 60]

4.

 

Siet hier is de klare-vloed,

 

d' Over koele-baren, soet:

 

En dit is de linde,

 

Daar gy my (Beminde)

 

Hebt beloofd

 

Getrou te zijn:

 

Mijn hart geroofd,

 

Door liefdens-schijn.

'k Heb voor u mijn leven steld,

In dit hoog verheven-veld:
'k Heb voor u gevochten:
'k Heb u Nimph gevlochten,
(Van 't gewas)
Een Lauren krans:
En (op dat pas)
Geleyd ten dans.

Doen gy Liefje, schreeft in 't land,

Tijters liefde heeft bestand:
Tijter is mijn Minnaar,
Tijter is verwinnaar,
(Op dit Feest)
Van hart en ziel:
Mits hy mijn geest
Daar lastig viel.

Dies en vlied niet Nimphje ach!

Die 'k veel by d'Olimphje sach,
In dees' groene-weytjes:
Daar ik steeds, u geytjes
Heb gevoed,
Gelijk de mijn:

[p. 61]

 

En t' saam gehoed,

 

Met moeyt', en pijn.

Maar verharde Delbora,

Flusjes was ik wel so na,
Als ik nu (in 't lopen)
Doch ik sie, mijn hopen
Is by u,
Geacht als wind:
Mits dat gy schuw
Vlied, als ontsind,

Nu gy geen medogen krijgt,

Nu gy uyt mijn ogen sijgt,
Nu gy poogd te breken
Trouheyts rechte teken:
Dat (als baak)
Be-oogd mijn ziel:
So volgd de wraak
U op de hiel.

Vlucht so lang gy aassem hebt,

Loopt so lang gy waassem schept,
Rend in nare-hoeken:
'k Sal een trouwer soeken:
Die my, al
Dees' droeve-pijn,
Versoeten sal,
Met trou te zijn.

[p. 62]