Den distelvink

Harders treur-lied.

Stemme: Gy lodderlijke Nimphje soet.

VEld-Nimphje die het woud door-rend,
En my nu (schier) ontkomen bent,
Door u voor-vlugtig lopen:
En laat my duchtig hopen:

Na 't geen ik droevig derven moet:

Waar door gy (lief) my sterven doet,
Wel honderd-duysend doden.
Vol hulpelose-noden.

[p. 41]

3.

 

Kan ik dan door mijn klachten, siet:

 

Vermurwen u gedachten niet?

 

Kan ik dan niet verwinnen

 

U hard-verstaalde sinnen?

So siet mijn droeve Beesjes an,

So hoord d' on-noos'le Weesjes dan:
Die (met gestadig loeyen)
Haar tranen steeds doen vloeyen:

Om dat gy voor haar Harder vliedt.

Die u ('t zy heynd of varder) bied,
Sijn Schaapjes en sijn Geytjes:
Sijn huysing, en sijn weytjes.

Waar-in so menig boompje groeyd:

Waar door dit enig stroompje vloeyd:
Daar ik my plach te laven,
Na 't vruchtelose-slaven.

Noch vlied gy (sonder reden) staag,

Voor hem, die u op-heden graag,
Geheel wil over-geven,
Syn goed, sijn bloed, sijn leven.

Maar ach nu gy geen woorden hoord,

Op dat ik u bekoorden voort,
Tot echtelijke-eeren:
So sal ik my om-keren,

Tot 's doods seer felle schichten al:

Die my het hart verlichten sal,
Van dese gloet vuur-vlammig:
En geesselingen stramming.

[p. 42]

10.

 

Komt dan ô over wrede-dood,

 

En maakt dit Rif hier mede bloot,

 

Van dees' bedroefde ziele:

 

Dewijl ik voor u kniele.