Den distelvink

Minnaars-toegeving.

Stemme: Als volgt.

SEgt mijn bekje,
Hartens diefje,
Waarom gekje
Met-je liefje?
Die u als
Sijn hart bemind:
Nimmer vals
Gy hem bevind.

Uwe suchjes,

Uwe klachjes,
Uwe kluchjes,
Uwe lachjes,
Uwe pijn,
En u vermaak,
Immer zijn
Mijn levens baak.

Zijt gy vrolijk,

Ik ben blijde:
Zijt gy olijk,
Ik vermijde
Alle vreugd,
In mijn gelaat,
't Geen de jeugd,
Nochtans toe-staat.

Zijn u sinnen,

Niet genegen
Tot het minnen?
Ik hier tegen,
Min: en voel
Een vlammend' vuur:
Daar gy koel
Zijt van natuur.

[p. 40]

5.

 

Soete Meysje,

 

Lieve Prijster,

 

Seg een reysje,

 

Is so byster

 

Dit verschil?

 

Ey hebt geduld,

 

't Is geen wil,

 

Maar liefdens schuld.

Tot dees smarte

My geresen:
Ach mijn harte,
Mocht ik wesen
En gy mijn Vrou:
Segt, waar dan
Verschil zijn sou?

Noch in plegen,

En verkiesen,
Noch in zegen,
En verliesen,
Noch in iet
Van 't geen ons is:
Daarom vliedt
d' In-beeldenis.

Veyld u lipjes,

Biedt u mondje,
Geeft haar tipjes,
Dit verbondje:
Op dat ik
Wanneer gy spreekt)
Maak een strik,
Dat nimmer breekt.