Den distelvink

[p. 36]

Harders-klacht, An de Harderinne Rasa.

SEMME: Als 't volgt.

WAar heen, alleen
Te lopen door het enig woud?
Rasa lief: ô! soete beeld:
Die mijn hart, mijn sinnen steeld?
Treedt wat soetjes,
Laat u vlugge-voetjes
Mijn verselling mé gedeeld.
Die geen, wiens reên
Hy noyt voor u verborgen houd:
Maar sich die te uyten pord,
Daar hy toe gedreven word,
Door u lonkjes,
Die de Minne-vonkjes
In sijn kuysse-boesem stort.
Ieugdig deugdig,
Op-gevoed:
Noyt verwonnen
Van dese gloet:
Nu begonnen
In 't gemoet,
Nu versonnen
Met der spoed:
Die op-heden,
(Hier beneden)
My, met reden
Treuren doet.
Uwe tonge,

[p. 37]

 

Lieve-Harderinne,

 

(So wel-sprekend, so beleefd,)

 

Mijn gevryde ziele heeft

 

Thans bedwongen,

 

Tot (mijn Lief) u minne,

 

Dat-se schier de reên ontgeeft:

 

En nau weet waarom-se sweefd.

Vliet niet: maar siet

Wie dat u volgt, het is u Vriend,
Die sich heel gewillig steld
In u handen, en geweld:
Want sijn zieltje
Is door 't blinde Fieltje,
Van haar hoogte neêr geveld:
Dies bied hy iet
U an, 't geen tot verheffing diend:
Daarom toefd', myn lief vertoefd,
Hem die wedermin behoefd:
Veyld de tipjes
Van u tere lipjes,
Hem, die gy te seer bedroefd:
Door de woorden,
Die gy spreekt:
En (als doornen)
Vinniglijk steekt,
En (met hoornen)
't Harte breekt,
So vol voornen:
Noyt geleekt,
Dat de maagden
Jongmans plaagden,
Of uyt-daagden:
Maar besweekt.

[p. 38]

 

Soete meysje

 

Wrevelig, en bitter:

 

Luysterd na het geen ik seg

 

Rust, en kort voor my den weg.

 

Siet een reysje,

 

Hoe ik beef en t' sitter:

 

En met reden overleg,

 

Om te raken door dees heg.

Als gy nu, my

(Met kracht) aldus ontvloden zijt:
En hem (die u zegen soekt)
Tot sijn onheyl scheld, en vloekt.
Wat sal 't wesen?
Immers moet gy vresen,
't Ongedierte nau gehoekt.
Daar wy, so vry
Te samen konnen zijn verblijd,
In den Echten staat verseld:
Daar geen vrees ons beyden queld.
Siet: geen reden
Hebt gy (Nimphje) heden,
Dat gy dus in 't vluchten sneld.
Liefje, Diefje
Van mijn hart,
Loopt niet varder,
Doet u geen smart,
Sins-verwarder,
Die dus tart
Uwen Harder,
Als benard:
Laat het duyken,
Door de struyken
Die (als fuyken,)

[p. 39]

 

Zijn verward.

 

Wild u selven

 

(Waarde Maagd) verschonen:

 

Quetst u tere-leden niet,

 

An de ruygt, waar door gy vlied:

 

Wiens gewelven

 

U geen Sonne tonen,

 

Maar het nakende verdriet:

 

Om dat gy u vriend verstiet.